locke

یه کار قوی و هنری از لحاظ فضا سازی

ولی متاسفانه ، با پایانی بدون نتیجه مطلوب !

نمی دونم آیا باید داستان رو توضیح بدم بگم چرا بده یا نه .
آدم که سنش میره بالا متوجه میشه یه سری حرف ها اضافیه .
شایدم بستگی به آدمش داره . خوب من اینجوری شدم .
ولی فیلمی که بتونه یک ساعت و نیم از داخل یک ماشین و با یک بازیگر ساخته بشه و شما رو پای مونیتور نگه داره ، خیلی حیفه که پایانی خوب نداشته باشه .
این از اون دسته فیلم هاست .
نتیجه اخلاقی ای که به شخصه از این فیلم برداشت کردم و احتمالا نظر کارگردان هم همین بوده اینه که :

(آدم درست) بودن و راستگو بودن هزینه سنگینی دارد XD

یه فیلم طولانی مغز درگیر کن . دو ساعت و پنجاه دقیقه . اگر نیمه اول فیلم رو بتونید دوام بیاورید و خسته نشید ، میتونید یه فیلم دراماتیک با یه پایان تلخ و شیرین و گریه در آر رو تجربه کنید .

(۱۳۹۸/۱۱/۱۱ صبح ۰۱:۰۲)نسیم بیگ نوشته شده:  

locke

یه کار قوی و هنری از لحاظ فضا سازی

ولی متاسفانه ، با پایانی بدون نتیجه مطلوب !

نمی دونم آیا باید داستان رو توضیح بدم بگم چرا بده یا نه . آدم که سنش میره بالا متوجه میشه یه سری حرف ها اضافیه . شایدم بستگی به آدمش داره . خوب من اینجوری شدم . ولی فیلمی که بتونه یک ساعت و نیم از داخل یک ماشین و با یک بازیگر ساخته بشه و شما رو پای مونیتور نگه داره ، خیلی حیفه که پایانی خوب نداشته باشه . این از اون دسته فیلم هاست .

باتوجه به پایانی که به اون اشاره فرمودین واجب شد این فیلمو ببینم و نظرمو بیان کنم.

ممنون از شما...

_______________________________

به نظرم پایان فیلم واقعی و ملموس بود.

آیون لاک (کرکتر اصلی) هم انتخاب درستی داشت البته با توجه به موقعیتی که در اون قرار گرفته بود، بهرحال مردی که به خانوادش خیانت میکنه ناسپاسه و باید منتظر چنین عواقبی هم باشه و تاوانشم داد با از دست دادن شغل و خانواده. ولی در کنار همه این تلخیها یه مسیر تازه با آینده ای نسبتا نامعلوم در انتظارشه. بنابراین میتونه تمام اتفاقات گذشته (شغل، همسر اول و فرزندان) رو فراموش و زندگی نویی رو تجربه کنه.

(۱۳۹۸/۱۱/۱۱ عصر ۰۸:۳۰)Flirtacia نوشته شده:  

locke

به نظرم پایان فیلم واقعی و ملموس بود.

آیون لاک (کرکتر اصلی) هم انتخاب درستی داشت البته با توجه به موقعیتی که در اون قرار گرفته بود، بهرحال مردی که به خانوادش خیانت میکنه ناسپاسه و باید منتظر چنین عواقبی هم باشه و تاوانشم داد با از دست دادن شغل و خانواده. ولی در کنار همه این تلخیها یه مسیر تازه با آینده ای نسبتا نامعلوم در انتظارشه. بنابراین میتونه تمام اتفاقات گذشته (شغل، همسر اول و فرزندان) رو فراموش و زندگی نویی رو تجربه کنه.

مقوله خیانت چیز پیچیده ایه . ترجیح میدم نظر ندم که داستان کش دار نشه . ولی در کل :

جز راست نباید گفت

هر راست نشاید گفت

parasite

خیلی تعریفش رو کرده بودند برام .

سینمای شرق آسیا خیلی وقت ها برام قابل درک نیست . مثل غذاهای اجق وجقشون میمونه .

بخوری ویروس کرونا میگیری .

نمیشه با کاراکترهای فیلم سمپاتی پیدا کرد . نه مثبت هاشون و نه منفی هاشون .

جالب نبود متاسفانه .

(۱۳۹۸/۱۱/۱۳ صبح ۱۲:۵۶)نسیم بیگ نوشته شده:  

parasite

خیلی تعریفش رو کرده بودند برام .

سینمای شرق آسیا خیلی وقت ها برام قابل درک نیست . مثل غذاهای اجق وجقشون میمونه .

بخوری ویروس کرونا میگیری .

نمیشه با کاراکترهای فیلم سمپاتی پیدا کرد . نه مثبت هاشون و نه منفی هاشون .

جالب نبود متاسفانه .

این فیلم به لحاظ جامعه شناختی و روابط انسانی دارای نکات قابل تامل بود

نوع نگاه و تعامل طبقات فرو دست و فرادست  نسبت به همدیگه که در قالب دو خانواده توی فیلم به تصویر کشیده میشه و نمود واقعی زندگی انسانهاست

قشر ضعیف جامعه که در توهّم و  رویای رسیدن به طبقه بالادسته و هیچوقت بهش نمیرسه و در حقارت و حسرت ابدی به سر می بره

تحقیر و استثمار قشر ضعیف توسط اقشار مرفه

و کمدی سیاه و داستان جالب فیلم که این دو خانواده رو  داخل موقعیتی عجیب قرار میده

(۱۳۹۸/۱۱/۱۳ صبح ۰۶:۱۷)ماهی گیر نوشته شده:  

(۱۳۹۸/۱۱/۱۳ صبح ۱۲:۵۶)نسیم بیگ نوشته شده:  

parasite

خیلی تعریفش رو کرده بودند برام .

سینمای شرق آسیا خیلی وقت ها برام قابل درک نیست . مثل غذاهای اجق وجقشون میمونه .

بخوری ویروس کرونا میگیری .

نمیشه با کاراکترهای فیلم سمپاتی پیدا کرد . نه مثبت هاشون و نه منفی هاشون .

جالب نبود متاسفانه .

این فیلم به لحاظ جامعه شناختی و روابط انسانی دارای نکات قابل تامل بود

نوع نگاه و تعامل طبقات فرو دست و فرادست  نسبت به همدیگه که در قالب دو خانواده توی فیلم به تصویر کشیده میشه و نمود واقعی زندگی انسانهاست

قشر ضعیف جامعه که در توهّم و  رویای رسیدن به طبقه بالادسته و هیچوقت بهش نمیرسه و در حقارت و حسرت ابدی به سر می بره

تحقیر و استثمار قشر ضعیف توسط اقشار مرفه

و کمدی سیاه و داستان جالب فیلم که این دو خانواده رو  داخل موقعیتی عجیب قرار میده

من خدمت عزیزان عرض کردم . هر کسی از دید خودش فیلم رو نگاه میکنه . من با هیچکدام از کاراکتر ها ارتباط برقرار نکردم .

کل فیلم رو نتونستم صبر کنم و ببینم . چرا ؟ وقتی یه موضوعی زیادی تو ذوق بزنه ، تحملش نمیکنم . اما :

چرا اسم فیلم پارازیت است ؟ آیا یک خانواده فقیر انگل جامعه هستند ؟ چرا این خانواده در یک فاصله زمانی بسیار با (کلاه بردار شدن) مشکلی ندارند ؟ چرا برای به دست آوردن شغل دیگران را با بی اخلاقی حذف می کنند و جایگزین آنها می شوند ؟ چه شد که آخر فیلم داستان آنقدر بالا گرفت که کشت و کشتار شد ؟

اینها همه از دیدگاه متریالیستی سرچشمه می گیرد و قبول کردن این همه سیاهی به صورت یکجا برایم امکان پذیر نبود . اینکه یک خانواده همه با هم بی اخلاق شوند مقبول نیست. البته در دنیا همه چیز امکان پذیر است . ولی این مدل ارائه ، مبتذل بود .

the game 1997

تعریفش رو شنیده بودم . از نظرم یه فیلم معمولی بود و تعریفی نبود . فیلم جومانجی که 2 سال قبل از این ساخته شده بود و خمیر مایه مشابه این فیلم رو داشت بسیار جالب تر بود . شخصیت اصلی فیلم با انتخاب خودش وارد یک بازی میشه ( البته نه مشابه جومانجی بلکه به یه طریق دیگر ) و مثلا آخرش خوشحال میاد بیرون .

یه بنده خدایی هست ، نقد فیلم می نویسه . اونم تو پیج یه پردیس سینمایی . مثلا حرفه ایه . این فیلم هایی که یه مدتیه دارم راجبشون می نویسم رو ایشون معرفی کردن واسه دیدن . تا الان که از دیدن فیلم های ایشون حالی نصیبمون نشده . خدا به آخرش رحم کنه .

یه چیزی رو راجب سینما فهمیدم . اکثر قریب به اتفاق فیلم ها رو مجبوری (( سینه فیلی )) نگاه کنی . یعنی کار نداشته باشی که آیا منطق داستان ، سیر داستان ، هدف سازنده و ... درسته یا نه . باید بشینی و سعی کنی از چیزی که داری میبینی لذت ببری . باید سعی کنی . مثلا مثل مواد مخدر . میگن اولش حال به هم زنه . باید فکر کنی داری کِیف میکنی XD . بعد کِیف دار میشه . خیلی تأسف بر انگیزه . ولی گویا بالای 90 درصد فیلم ها اینجوریه چون فیلم سازی شده کاسبی. و نه وسیله انتقال فرهنگ صحیح یا فلسفه یا آموزش زندگی . صرفاً یک کاسبی .

و اما بعد

night crawler

تو لیست فیلم ها مثلا خوب ، اینم بود .

چفت و بست داستان به قول مسعود فراستی بسیار لق بود .

در بهترین حالتش ، چیزی که میشد به زور ازش برداشت کرد ، این بود که سیستم خبری و رسانه ایه آمریکا ، یک کاسبی است که به دست انسان های نالایق اداره میشه .

با اینش موافقم . ولی فضا سازی فیلم ، یک فضای جدی که بخواد راجب این موضوع حرف بزنه رو تو ذهن مخاطب ایجاد نمی کنه .

شخصیت اول فیلم ، یک دزد خرده پا است که تو نسخه دوبله شده ، یک صدای فکاهی هم داره و مثلا خیلی اتفاقی در مسیر تهیه اخبار حوادث قرار می گیره و در ادامه ، یهو میبینیم که خیلی الکی و بدون آموزش و ... ، فیلم های خوبی از حوادث تهیه میکنه و همین جوری یهویی وضعش خوب میشه . یهویی همه چیز بلد میشه و یهویی از اتفاقات دور و اطرافش جان سالم به در می بره .

به حال خودم فقط تأسف میخورم که به دلایل مختلف ، تفریحمون شده فیلم دیدن و از قضا ، هر چقدر هم که وسواس به خرج میدیم که فیلم خوب ببینیم ، بازم نمیشه .

platform

باز هم یک فیلم رو به توصیه دوستانم دیدم .بسیار با آب و تاب تعریفش را میکردند ولی :

داستان ضعیف . روابط منطقی ضعیف . نتیجه گیری ضعیف . فیلم تلاش دارد خوی وحشی گری انسان در شرایط سخت زندگی را به تصویر بکشد ولی فقط در یک صورت از فیلم لذت خواهید برد . اینکه به هیچ چیز فکر نکنید و پیش فرض های ذهنی کارگردان را ((هر چقدر هم که غیر منطقی است)) بپذیرید .

خیلی وقت است به حال هنر هفتم تأسف میخورم .

فیلم ساختن ، کار هر ننه قمری نیست .

(۱۳۹۹/۵/۶ عصر ۰۷:۳۶)نسیم بیگ نوشته شده:  

platform

با هم یک فیلم رو به توصیه دوستانم دیدم .بسیار با آب و تاب تعریفش را میکردند ولی :

داستان ضعیف . روابط منطقی ضعیف . نتیجه گیری ضعیف . فیلم تلاش دارد خوی وحشی گری انسان در شرایط سخت زندگی را به تصویر بکشد ولی فقط در یک صورت از فیلم لذت خواهید برد . اینکه به هیچ چیز فکر نکنید و پیش فرض های ذهنی کارگردان را ((هر چقدر هم که غیر منطقی است)) بپذیرید .

خیلی وقت است به حال هنر هفتم تأسف میخورم .

فیلم ساختن ، کار هر ننه قمری نیست .

سلام بر دوست گرامی نسیم بیگ. این فیلمی که گفتید من ندیده ام و به احتمال زیاد هم نخواهم دید. چون روحیات من با این سبک فیلم‌ها سازگاری ندارد. من هم در تماشا کردن فیلم ها همیشه مشکل پسند بوده و هستم. اما نظری دارم. به اعتقاد من گاهی برای لذت بردن از فیلمها باید از چارچوب منتقدان و حتی بینندگان عادی خارج شد و فیلمهایی را تماشا کرد که از نظر منتقدان و حتی مردم, ضعیف بوده و یا حتی آن فیلم بسیار ناشناخته و گمنام باشد. خود من تعداد زیادی از فیلمهای مورد علاقه ام، فیلمهایی بودند که مورد پسند خیلی ها نبوده اند. فراموش نکنیم که هنر برخلاف علم هیچوقت ثابت نبوده و نخواهد بود. دو به اضافه دو همیشه چهار است و هیچ کس قادر نیست به شکلی منطقی این قاعده را تغییر دهد. اما یک داستان را می توان بر طبق اندیشه و افکار نویسنده آن به هزار شکل مختلف گسترش داد (البته تا جایی که منطق روایی اجازه دهد) و آن را عرضه کرد و زیبایی هنر نیز در همین نهفته است. مثلا یکی از فیلمهای مورد علاقه ام که فکر می کنم نه نظر منتقدان را جلب کرده و نه مردم را،(در سایت ای ام دی بی ریتینگی بسیار پایین دارد که آنهم حاصل مشارکت تعداد کمی از افراد است) Border Run ۲۰۱۲ با بازیگری شارون استون است. شاید همه دنیا بیایند و بگویند این بدترین فیلم شارون استون است. من به نظر همه آنها احترام می گذارم. اما مهم اینست که می دانم این نظر من نیست و تا جایی که به خاطر دارم این بهترین فیلمی بوده که از وی مشاهده کرده ام. چرا که به غیر از دلهره آور و واقع گرایانه بودن فضا و ساختارش که برایم جذاب بود, پیام فیلم را هم دوست داشتم. فیلم روی من اثر گذاشت و توانستم چند بار با رضایت به تماشایش بنشینم. داستان زنی گزارشگر که به شدت مخالف ورود مکزیکی ها به خاک ایالات متحده است. اما وقتی به دنبال برادر مفقودش پا به منطقه ای مرزی می گذارد و با درد و رنج مردم و بلاهایی که سر آنها می آورند(که سر خودش هم می آید) آشنا می شود، آنچه که به آن اعتقاد داشته را زیر سوال می برد!

شاید شما این فیلم را دیده باشید و حتی بدتان آمده که امری کاملا طبیعی است. چرا که فیلم دیدن یک مسئله کاملا سلیقه ای است و لذت بردن یا نبردن از ان به روحیات و طرز فکر انسان بر می گردد. اما حرف من اینست که بهتر است خود را محدود به سلیقه دیگران (چه منتقدان و چه انسانهای عادی) نکنیم و از حصار فیلمهای تحسین شده خارج شویم. قرار نیست که حتما مثل آنها بیندیشیم. حداقل برای من یکی که ثابت شده سلیقه ام با خیلی ها متفاوت بوده. البته من فیلمهای ناشناخته زیادی هم دیده که بدم آمده است، اما از تماشایشان ناراضی نیستم. چرا که از لابه لای آنها برخی از بهترین فیلم‌های عمرم را یافته و با آنها زندگی کرده ام.

(۱۳۹۹/۵/۷ صبح ۰۶:۴۴)لوک مک گرگور نوشته شده:  

(۱۳۹۹/۵/۶ عصر ۰۷:۳۶)نسیم بیگ نوشته شده:  

platform

با هم یک فیلم رو به توصیه دوستانم دیدم .بسیار با آب و تاب تعریفش را میکردند ولی :

داستان ضعیف . روابط منطقی ضعیف . نتیجه گیری ضعیف . فیلم تلاش دارد خوی وحشی گری انسان در شرایط سخت زندگی را به تصویر بکشد ولی فقط در یک صورت از فیلم لذت خواهید برد . اینکه به هیچ چیز فکر نکنید و پیش فرض های ذهنی کارگردان را ((هر چقدر هم که غیر منطقی است)) بپذیرید .

خیلی وقت است به حال هنر هفتم تأسف میخورم .

فیلم ساختن ، کار هر ننه قمری نیست .

سلام بر دوست گرامی نسیم بیگ. این فیلمی که گفتید من ندیده ام و به احتمال زیاد هم نخواهم دید. چون روحیات من با این سبک فیلم‌ها سازگاری ندارد. من هم در تماشا کردن فیلم ها همیشه مشکل پسند بوده و هستم. اما نظری دارم. به اعتقاد من گاهی برای لذت بردن از فیلمها باید از چارچوب منتقدان و حتی بینندگان عادی خارج شد و فیلمهایی را تماشا کرد که از نظر منتقدان و حتی مردم, ضعیف بوده و یا حتی آن فیلم بسیار ناشناخته و گمنام باشد. خود من تعداد زیادی از فیلمهای مورد علاقه ام، فیلمهایی بودند که مورد پسند خیلی ها نبوده اند. فراموش نکنیم که هنر برخلاف علم هیچوقت ثابت نبوده و نخواهد بود. دو به اضافه دو همیشه چهار است و هیچ کس قادر نیست به شکلی منطقی این قاعده را تغییر دهد. اما یک داستان را می توان بر طبق اندیشه و افکار نویسنده آن به هزار شکل مختلف گسترش داد ( البته تا جایی که منطق روایی اجازه دهد) و آن را عرضه کرد و زیبایی هنر نیز در همین نهفته است. مثلا یکی از فیلمهای مورد علاقه ام که فکر می کنم نه نظر منتقدان را جلب کرده و نه مردم را،(در سایت ای ام دی بی ریتینگی بسیار پایین دارد که آنهم حاصل مشارکت تعداد کمی از افراد است) Border Run 2012 با بازیگری شارون استون است. شاید همه دنیا بیایند و بگویند این بدترین فیلم شارون استون است. من به نظر همه آنها احترام می گذارم, اما مهم اینست که می دانم این نظر من نیست و تا جایی که به خاطر دارم این بهترین فیلمی بوده که از وی مشاهده کرده ام. چرا که به غیر از دلهر آور و واقع گرایانه بودن فضا و ساختارش که برایم جذاب بود, پیام فیلم را هم دوست داشتم. فیلم روی من اثر گذاشت و توانستم چند بار با رضایت به تماشایش بنشینم. داستان زنی گزارشگر که به شدت مخالف ورود مکزیکی ها به خاک ایالات متحده است. اما وقتی به دنبال برادر مفقودش پا به منطقه ای مرزی می گذارد و با درد و رنج مردم و بلاهایی که سر آنها می آورند(که سر خودش هم می آید) آشنا می شود، آنچه که به آن اعتقاد داشته را زیر سوال می برد!

شاید شما این فیلم را دیده باشید و حتی بدتان آمده که امری کاملا طبیعی است. چرا که فیلم دیدن یک مسئله کاملا سلیقه ای است و لذت بردن یا نبردن از ان به روحیات و طرز فکر انسان بر می گردد. اما حرف من اینست که بهتر است خود را محدود به سلیقه دیگران (چه منتقدان و چه انسانهای عادی) نکنیم و از حصار فیلمهای تحسین شده خارج شویم. قرار نیست که حتما مثل آنها بیندیشیم. حداقل برای من یکی که ثابت شده سلیقه ام با خیلی ها متفاوت بوده. البته من فیلمهای ناشناخته زیادی هم دیده که بدم آمده است، اما از تماشایشان ناراضی نیستم. چرا که از لابه لای آنها برخی از بهترین فیلم‌های عمرم را یافته و با آنها زندگی کرده ام.

سلام بر شما دوست گرامی . اتفاقاً من به دنبال فیلم های مشهور نیستم . به دنبال فیلم هایی هستم که حرفی برای گفتن دارند . سینمای تجاری را دوست ندارم . عمده فیلمهایی که تلاش دارم ببینم ، همان هایی هستند که تفکر عمیقی در پس آن است . فیلمهایی که در این تاپیک کمی در موردشان می نویسم ، فیلمهایی هست که مثلا از بقیه یک مقدار بهتر هستند ولی خیلی وقت ها تیرم به سنگ می خورد . به قول منتقدین ، فیلمها را ((سینه فیلی)) نمیبینم . از معرفی فیلم ممنونم .

(۱۳۹۹/۵/۶ عصر ۰۷:۳۶)نسیم بیگ نوشته شده:  

platform

باز هم یک فیلم رو به توصیه دوستانم دیدم .بسیار با آب و تاب تعریفش را میکردند ولی :

داستان ضعیف . روابط منطقی ضعیف . نتیجه گیری ضعیف . فیلم تلاش دارد خوی وحشی گری انسان در شرایط سخت زندگی را به تصویر بکشد ولی فقط در یک صورت از فیلم لذت خواهید برد . اینکه به هیچ چیز فکر نکنید و پیش فرض های ذهنی کارگردان را ((هر چقدر هم که غیر منطقی است)) بپذیرید .

خیلی وقت است به حال هنر هفتم تأسف میخورم .

فیلم ساختن ، کار هر ننه قمری نیست .

این فیم را قبلا تماشا کردم و نظرم را هم در موردش نوشتم، با اینکه دوست نداشتم ولی با اطمینان میگویم: *پلتفرم* فیلم ضعیفی نیست متوسط رو به بالاست، چرا که با حداقل استانداردهای سینمای جهان همخوانی دارد، برای همین مخاطب عام علاقمند به این ژانر میپسندد ولی مخاطب خاص به سختی ارتباط برقرار میکند.

coma 2020

همانطور که دوستان میدونن ، من خیلی کم از فیلمی خوشم میاد و ازش تعریف میکنم . معمولا هم فقط سینمای آمریکا رو قبول دارم و از کشورهای دیگه فیلم نمیبینم . یه دلیلش به خاطر زبان هست . فیلمهای غیر انگلیسی ، باعث میشه هواسم از داستان به سمت زبان مکالمه فیلم پرت بشه . مخصوصاً اگر زبان فیلم ، زبانی باشه که از لحاظ آوایی زیبا هم نباشه ، دیگه واویلا .

بعد از چند وقت دیدن فیلم های بد ، این فیلم نظرم رو جلب کرد . یه فیلم روسی . فیلمی که به خاطر فضا سازی زیبا و ساختار شکنانه ، چنان من رو وارد بازی کرد که خلا های منطقی و شاید داستانی ، آزار دهنده نبود .

دیدنش رو به دوستانی که فیلمهای علمی تخیلی دوست دارند ، توصیه میکنم . البته حتما نسخه دوبله رو ببینید که مجبور نباشید همش هواستون به زیرنویس باشه و از جلوه های بصری فیلم نتونید لذت ببرید .

Irishman

سه ساعت و نیم فیلم . پر از اسامی گوناگون و پر از روابط گنگستری بی معنی که فقط آدم رو گیج میکنه . پر از ایده های تکراری با بازی 3 بازیگر معروف برای تضمین فروش فیلم .

در یک کلام

کارهای نتفلکس خوب از آب در نمیان . دیدم که میگم .

لوئیس بونوئل و سبک سورئال هیچ وقت مورد علاقه من نبوده و نیست. بعد از دیدن فیلمهای زیبای روز و تریستانا به خودم قول دادم که دیگر هیچ وقت سراغ سینمای بونوئل نروم تا اینکه موضوع ملک الموت وسوسه ام کرد و چقدر هم تماشایش لذت بخش بود. ملک الموت شاهکار بونوئل است و هنوز هم از به یاد آوردنش لذت میبرم. از آن فیلمهایی ست که در آینده باز هم به سراغش خواهم رفت. نمیدانم این ایده بی نظیر از کجا به ذهن بونوئل رسیده که برخلاف بقیه فیلمهایش، موضوع عجیبش ملموس و قابل فهم است.

اما چند وقت بود تصمیم داشتم فیلم جذابیت پنهان بورژوازی را هم ببینم تا شاید لذت دیدن ملک الموت برایم تکرار شود تا بالاخره دیشب فرصتی دست داد و به تماشایش نشستم. اما امان از این بونوئل... تا یک ساعت صحنه های نامفهوم و بی معنی را تحمل کردم اما بالاخره صبرم تمام شد و فیلم را قطع کردم و با خودم گفتم چرا باید اغتشاشات و یاوه گویی های ذهن بونوئل را که مطمئنم هدفی جز روشنفکرنمایی نداشته، تحمل کنم! این بار واقعن با خودم عهد بستم سراغ سینمای بونوئل نروم. به جای این سینمای کسل کننده میشود بارها و بارها زندگی شیرینِ فلینی، شب و ماجرای آنتونیونی و...  را دید و لذت برد. از بونوئل همان ملک الموتش برای من بس است.

boss level 2020

یک فیلم اکشن گیشه پسند و البته قابل تحمّل

داستان اصلی حول و حوش بازی با زمان میگرده و چاشنی طنز هم داره

انتخاب بازیگران فیلم رو نپسندیدم و شاید اگر همین بازیگران جابجا میشدند ، فیلم بهتر میشد .

all is lost

فیلم ساده و بدون داستان با بازی یک نفر . رابرت رد فورد . به نظرم نوشتن سناریو کار سختی نبوده . کافی بوده که نویسنده از دریا نوردی سر رشته داشته باشه و راجب حوادث دریایی تحقیق کرده باشه . بازی رابرت رد فورد با اون سن تو این فیلم قابل تحسینه . یک نکته که از اول فیلم خیلی اذیتم کرد و کلا منطق فیلم رو فرستاد هوا ، این بود که یه پیرمرد 70 ساله با یه قایق بادبانی وسط دریا ، بدون کمک چیکار میکنه ؟؟؟ شاید اگر یکی دو تا دیالوگ در خصوص اینکه این فرد از انسان ها متنفر شده و رفته تو دریا خودش رو گم کنه و شاید اصلا برا خود کشی رفته تو دریا در اول فیلم درج میشد ، با یه داستان فلسفی قشنگ روبرو میشیدیم که نشون میداد ، حفظ جان چقدر برا انسان با ارزشه ( حتی کسی که به ظاهر دوست داره خودش رو بکشه ) و دیگه اینکه این فرد چقدر دوست داره همون آدمهایی که ازشون متنفر شده ، به کمکش بیان .

marriage story

با بازی اسکارلت یوهانسون و آدام درایور

ساخت شبکه نتفلکس

جزو 250 فیلم برتر آی ام دی وی

کسل کننده . غیر واقعی و غیر ملموس برای مخاطب ایرانی . با ریتمی بسیار آرام و خواب آور .

با علاقه نشستم پاش ولی نتونستم تا آخر تحملش کنم .

یه نمونه دیگه از کارهای در پیت نتفلکس .

tenet 2020

فیلمی که باید 10 دفعه ببینی تا بفهمی چی شد . جلوه های ویژه جالبی داره . بازی با زمان به شکل پیچیده ای توش در جریانه . اینکه نولان ذهن پیچیده ای داره قابل تحسینه ولی از یه حدی که فیلم پیچیده تر میشه آدمهای بی اعصابی مثل من دیگه حال و حوصله ندارن وقت بذارن تا یه داستان رو بفهمن چی شد . نه اینکه با یه دفعه دیدن ازش لذت نبری ها . نه . قطعا جالبه ولی چون تو دنیای واقعی ، کارهای مهم تری غیر تحلیل یک فیلم داری ، نمیتونی یه داستان تخیلی رو بیشتر از اونی که ارزش داره واسش وقت بذاری تا بفهمیش .