فیلم موزیکال ژانری از فیلم است که در ان بخشهایی از فیلم با استفاده از ترانه و اهنگ پیش میرود ، بیشتر برای معرفی شخصیتها و بیا ن حس وحالشان که می تواند با حرکات موزون هم همراه باشد.این نوع فیلمها دو دسته اند موزیکال امریکایی و موزیکال مبتنی بر پایه سبک.

شاید فیلمهای دسته اول اشناترباشند با بانوی زیبای من و ادری هیپورن دوست داشتنی اش و اشکها و لبخند ها و مری پاپینز با جولی اندروز پر جنب و جوشش.

به هر حال این که اول بار با وجود ازادی کامل و دست باز در دنیای اهنگ و موسیقی ،برخی فیلمها را به ساز و اواز مجهز کردند برای من جالب است این که غالب این نوع فیلمها فضایی شاد و مفرح دارند. هر چند که گاهی تحمل قسمتهای اهنگین برای ادم دنیای امروز ونه ادم  دوران طلایی فیلم موزیکال ( دهه چهل ) کمی سخت است. خصوصا در فیلم دوبله شده چرا که فکر میکنم ترانه های فیلم به لحاظ شنیداری در زبان اصلی جذاب تر است.

می گویند موزیکالهای استنلی دانن بسیار محبوب بوده است ومعروف ترینشان اواز در باران میباشد.هفت عروس برای هفت برادر هم که از نامش پیدا است چه حال و هوایی دارد.

اما ویلون زنی روی بام ،فیلمی که نشان می دهد موزیکالها فقط برای شادی و شنگولی نیامده اند و می توان در پس این ساز واواز ها خیلی چیزهارا به خورد تماشاگر داد. جدای از تقابل قدیم و جدید که به خوبی به ان پرداخته است این فیلم شدیدا یهودی پسند است ودنیای پشت ترانه هایش بسیار ژرف.ترانه هایی که (در دوبله) اپرای سهمگین نامیدمشان و با سونات های بتهوون مقایسه شان کردم!!!

در ایران حسن کچل اولین فیلم موزیکال رنگی است که در سال 1349 به کارگردانی علی حاتمی ساخته شده است.موسیقی ان تصنیف و ضربی و بیشتر بدون ملودی است و تاکید ان روی ریتم میباشد که اجرای ان با تنبک استاد زنده یاد امیر بیداریان است.از خوانندگان ان عهدیه بدیعی است که صدای ان را با چهره کتایون و در نقش چهل گیس می شنویم.

در دنیای امروز هم هر از گاهی موزیکالها ساخته می شوند وبه غیر از انها یی که کار کودک اند در مابقی عنصر حرکات موزون برجسته تر است.

خب فیلم های موزیکال انواع مختلفی دارند اما اگر منظور موزیکال خالص باشد باید بدون تعارف و ژست بگم که به نظر من نه فیلم های هالیوودی و نه فیلم های هیچ کشوری ،  به اندازه فیلم های هندی ، در موزیکال  استاد نمی باشند ! تعجب نکنید ؛ آری همین سینمای معروف به سطحی نگری بالیوود رو میگم. از بین 500 فیلمی که در سال می سازن ، تقریبا نصفش سکانس موزیکال داره و از بین اینها حداقل انگشت شماری در حد موزیکال های حرفه ای و زیبا هستند. کلا ملت هند ، رقص و آواز جزو فرهنگشون هست و چون فرهنگ هند و ایران شبیه به هم هست بهتر می تونیم با موزیکال های اونا ارتباط برقرار کنیم. شخصا با موزیکال های هالیوود ( حتی کلاسیک ها ) زیاد ارتباط برقرار نمی کنم. یعنی زور نمی زنم تا به زور به دلم بشینه . فکر می کنم این وظیفه فیلم هست که باید زور بزنه که به دل من بشینه نه من ( تئوری جدید من ! ) . مثلا بانوی زیبای من رو مثال می زنم . با اینکه از لحاظ هنری و سینمایی فیلمی زیبا است اما صحنه ها موزیکال و آواز  اون ( چه دوبله و چه زبان اصلی ) اصلا برای من جذاب نیست. شاید تا حدودی آواز در باران رو بیشتر می پسندم  ( به خاطر هنر نمایشی بازیگران و حرکات موزون زیبایشان ) . البته شاید تعریف من از موزیکال با تعریف رسمی متفاوت باشه . نمی دونم .

به نکته خوبی اشاره کردید. مدتهاست که فیلم هندی ندیده ام.برای همین موقع نوشتن مطلبم،یاد هندی ها نبودم .در موزیکال بودن فیلم هاشان که حرفی نیست ولی این که در دسته بندی اصلی این فیلمها قرار می گیرند یانه نمیدانم. من که تا حالا ترجمه یا دوبله ای از ساز و اواز هاشان ندیدم و فکر هم نمیکنم مطالبشان بدرد بخور باشد.

واقعیت این است که من هم قسمتهای اهنگین این فیلمها را بادور تند دیده ام حتی بانوی زیبای من را با تمام علاقه ای که به ادری هیپورن دارم.ترانه های ویلون زنی روی بام برای من وحشتناک وسر درد اور بود. اما خود فیلم ها را دوست دارم.

دوبله ایران در دهه  های آغازین  در اوج بعد از ایتالیا مقام دوم را داشت

 با  اولین دوبله  فیلم موزیکال در ایران "آوای موسیقی"  (اشکها و لبخندها)ساخته رابرت وایز 1965 که   در استودیو دماوند با ترجمه فیروز فلاحتی  و برگردان آوازهای فیلم توسط تورج نگهبان ترانه سرای مشهور   به مدیریت علی کسمایی  انجام  شد  دوبله ایران به مقام اول صعود کرد و دوبله ایتالیا را پشت سر گذاشت.

اشکها و لبخندها  در استودیو دماوند دوبله شد ولی چون اتاق گویندگان در این استودیو  کوچک بود آواز خوانندگان در در استودیو وزارت فرهنگ و هنر آن زمان ضبط شد  و امور فنی صداگذاری فیلم در آلمان انجام شد   دوبله فیلم و  نتیجه کار چنان با استقبال مواجه شد که آوازهای فیلم بصورت صفحه موسیقی وارد بازار شد

در این فیلم

جولی اندروز : ژاله کاظمی / آواز  سودابه صفاییه

کریستوفر پلامر : ابوالحسن تهامی  / آواز  همایون معزی مقدم  ، رشید وطن دوست

خوانندگان دیگری هم  مانند نازیلا زند کریمی شرکت داشتند که یک سال بعد از دوبله اشکها و لبخندها  در فیلم "بانوی زیبای من" (جورج کیوکر ) بجای ادری هپبورن آواز خواند باین دلیل که سودابه صفاییه "خواننده آوازهای جولیاندروز" بعنوان تشویق از وزارت فرهنگ و هنر یک بورس دوساله تحصیل موسیقی در اتریش دریافت کرد و زمان دوبله "بانوی زیبای من" در وین  مشغول تحصیل بود

 منبع : مجله فیلم شماره  145  

به عقيده بنده ژانر موزيكال يكي از اصيلترين وقديميترين ژانرهايي ميباشد كه عمري تقريبي به درازاي تاريخ سينما دارد.از همين ابتدا بگويم  هيچ مقايسه اي را بين باليوود و هاليوود در ژانر موزيكال قائل نيستم.موزيكالهاي هاليوود ريشه عميقي در تئاتر برادوي كه يكي از اصيلترين و فاخرترين و الهام بخش ترين منابع هنرهاي نمايشي ميباشد دارد و حتي در برخي موارد از تئاتر كلاسيك شبه جزيره بريتانيا بهره بسيار زيادي گرفته.در كارهاي موزيكال هاليوود چه در اثار كلاسيك ان نظير  sign in the rain يا my fair lady و حتي اثار جديدتر ان نظير شيكاگو و مولن روز هنر پيشه هاي حرفه اي  نقشهاي بسيار زيبا و حرفه اي را اجرا ميكنند كه كاملا متمايز با ديگر اثار انهاست و اين با بازي كليشه اي هنرپيشه هاي هندي بسيار متفاوت است.به عقيده بنده هنگام مقايسه يك موزيكال هاليوودي با يك موزيكال هندي بخوبي ميتوان دريافت كه روح كار و فلسفه جاري در اين دو فيلم از زمين تا اسمان فرق ميكند.فلسفه و فرهنگ مردم هند بسيار بالاتر از خواندن و رقصيدن  انگونه كه باليوود مطرح ميكند ميباشد.دوستاني كه در فلسفه هند مطالعه كرده باشند ميدانند كه رقص در فرهنگ هندوها مفهوم بسيار والا و ارزشمندي داراست و كاري كه باليوود در حال حاضر انجام ميدهد جز الوده كردن و سخيف كردن ان به قصد تجارت نيست.

اما انچه در هاليوود در قالب ژانر موزيكال عرضه ميگردد شايد پشتوانه و غناي فلسفه و فرهنگ هند را نداشته باشد ولي همان سنتهاي برادوي و زيباييهاي هنر هاي اجرايي جاري در ان را بخوبي پاس داشته و به بهترين شكل ممكن ارائه مينمايد.

به نظر من تعریف فیلم موزیکال ، درست مانند فیلم نوآر ، یک تعریف نسبی است. همانطور که برخی فیلم ها را نه می توان نوآر نامید و نه می توان خارج از دایره نوآر قرار داد ، برخی فیلم ها را هم به دلیل وجود سکانس های آواز یا رقص نمی توان در رده موزیکال ها قرار داد و بالعکس . شخصا فیلم هایی را که تمام موزیکال نیستند بر تمام موزیکال ها ترجیح می دهم به خصوص اینکه امروزه دیگر زمان فیلم های سینمایی بزرگ موزیکال گذشته است . دیگر کسی به سینما نمی رود که فیلم ریتمیک ببیند و برقصد. کنسرت ها و شوهای تلویزیونی-ماهواره ای دارند این وظیفه را به نحو احسن انجام می دهند. البته استفاده درست از سکانس های آواز و رقص در فیلم ، موضوع دیگری است. اگر این صحنه های در خدمت داستان فیلم و برآمده از روح شخصیت های آن باشند می توانند بر جذابیت اثر بیفزایند. به طور مثال فیلم شعله را به یاد بیاورید که با اینکه یک فیلم موزیکال نیست اما چندین سکانس اینچنینی دارد و سکانس های موزیکال آن کاملا در خدمت داستان و شخصیت هاست. ( فکر می کنم که شعله حداقل 5 سکانس طولانی رقص و آواز دارد که یکی از به یادماندنی ترین سکانس های آن ،  رقص اجباری بـَسنتی در مخفیگاه جبار سینگ است )

در برخی فیلم های مطرح ایرانی قبل از انقلاب هم ( نه اکثر آنها ) سکانس های کافه - رقص و آوازها جزئی جدانشدنی از فیلم هستند ( سلطان قلب ها ، چرخ فلک و ... ) . این سکانس ها هنوز بعد از دهها سال جز خاطره فراموش نشدنی نسل قدیم هستند که نشاندهنده عمق گیرایی و جذابیت آنهاست.

بابا لنگ دراز       محصول1955    امریکا                              

فیلمی که بر اساس رمان معروف جین وبستر و به کارگردانی جین نگولسکو ساخته شده.یک موزیکال رمانتیک به معنا واقعی هالیوودی و پر از رقص و اواز.

فیلم با رقصهای مشهور فرد استر که چیزی بالاتر از ورجه وورجه است اغاز میشود. فرد استری که انتظار داریم هر کسی باشد الا جرویس پندلتون.او بیشتر برای نقش پدر بزرگ جرویس مناسب است!!

لسلی کارون زیبا در نقش جودی ابوت که در ایجا ژولی اندرا نامیده میشود!دوست داشتنی ظاهر شده.خصوصابا صدای کسی که در دوبله به زیبایی با لهجه فرانسوی جای او صحبت میکند.

کسی که رمان بابالنگ دراز را خوانده باشد این فیلم را مطبوع نخواهد یافت، اما همانند اکثر موزیکال ها فیلمی شاد و مفرح است.

این فیلم اولین برگردان سینمایی رمان جین وبستر نبوده است.  در سال 1919 فیلم صامت بابالنگ دراز به کارگردانی مارشال نیلان وبا بازی مری پیکفورد به نقش جودی ابوت ، ساخته شده. همین طور در سال1931 فیلم دیگری با کارگردانی الفرد سانتال و بازی جانت گاینور به نقش جودی ابوت ساخته شده و ظاهرا یکی هم بعدتر با بازی شرلی تمپل.                                    

فیلم جادوگر شهر از    The Wizard of Oz

یکی از ماندگارترین موزیکالهای تاریخ سینما فیلم زیبای جادوگر شهر از محصول 1939 است. انجمن فیلم آمریکا در سال 2008 این فیلم را به عنوان برترین فیلم فانتزی در تاریخ فیلمسازی آمریکا برگزید. در فیلم جادوگر شهر از که کارگردانی آن را ویکتور فلمینگ بر عهده داشت و توسط شرکت مترو گلدوین مه یر تولید شد، جودی گارلند در نقش دوروتی در به یاد ماندنی ترین نقش خود ظاهر شد. این فیلم که پرهزینه ترین فیلم شرکت مترو تا آن زمان بود با وجود شکست در اکران اولیه، در اکرانهای بعدی با موفقیت روبرو شد.

ترانه های زیبای فیلم جادوگر شهر از که بسیاری از مخاطبان آن کم سن و سال بودند مخصوصا ترانه over the rainbow و Ding Dong Witch is Dead  از مشهورترین ترانه های تاریخ سینمای هالیوود هستند.

این فیلم از اولین فیلم های رنگی تاریخ سینما بود و پس زمینه شاد و رنگارنگ آن برای مخاطب امروزی نیز چشم نواز است.

انجمن فیلم آمریکا ترانه over the rainbow (بر فراز رنگین کمان) در این فیلم رابه عنوان بهترین ترانه در تاریخ صدساله هالییود انتخاب کرد و همچنین نقل قولهایی از این فیلم در ردیف به یاد ماندنی ترین نقل قولهای تاریخ هالییود قرار گرفته اند.

فیلم که بر اساس رمان "جادوگر شگفت انگیز از" نوشته فرانک بوئم  ساخته شده داستان دخترکی به نام دوروتی است که پس از گردبادی به همراه خانه اش در سرزمین شگفت انگیز از فرود می آید و برای بازگشت نزد خانواده اش با ماجراهایی روبه رو می شود...

فیلم از دو بخش سیاه و سفید و رنگی تشکیل شده است. بخش سیاه و سفید مربوط به زمانی است که دوروتی با خانواده اش در کانزاس زندگی میکند و همچنین زمانی که در انتهای فیلم دوباره به آنجا باز میگردد.

ولی به محض اینکه دوروتی وارد سرزمین افسانه ای از میشود، فیلم رنگی میشود.

این فیلم از نظر کیفیت گریم و جلوه های ویژه نیز قابل توجه است و در زمان خودش شاهکاری محسوب میشد.

ستاره ای متولد می شود  محصول 1954 امریکا   کارگردان:جرج کیوکر

استر بلاجت (جودی گارلند) خواننده ای معمولی با صدایی فوق العاده است.او طی اتفاقی با نورمن مین ( جیمز میسن) ، هنر پیشه هالیوودی که بعلت دائم الخمر بودن، محبوبیتش رو به افول است، اشنا میشود.نورمن راه ورود استر را به دنیای سینما باز میکند.ان دو به هم علاقمند و سپس ازدواج می کنند.معروفیت استر بر معروفیت نورمن ، پیشی می گیرد و با اخراج نورمن از استودیوی فیلمسازی ، زندگی شان به قهقرا رفته و ماجراهای جانگدازی شکل میگیرد.....

یک موزیکال خاص که با داشتن رقص و اواز بار غم واندوه زیادی را به دوش میکشد.

جودی گارلند در صحنه هایی که با داشتن مشکلات و غم فراوان ،باید برای فیلم برداری اواز بخواند،فوق العاده توانمند ظاهر شده و بیننده را تحت تاثیر قرار میدهد.

این فیلم که الهام گرفته از از فیلم قیمت هالیوود چند است؟به کارگردانی جرج کیوکر می باشد،سه بار بازسازی شده. در سال های 1937و1954 و1976 .در خبرها امده که کلینت ایستوود هم قصد باز سازی مجدد ان را با بازی راسل کرو و بیانسه یا انا هاتاوی دارد!  

جودی گارلند برای بازی در این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار شد اما ان را به رقیب سرسختش گریس کلی برای فیلم the country girl واگذار کرد.

موزیکال دیگری با بازی جودی گارلند

مرا در سنت لوییس ملاقات کن    Meet Me in St. Louis

فیلم مرا در سنت لوییس ملاقات کن محصول 1944 در ردیف به یادماندنی ترین موزیکال های دوران کلاسیک به شمار می آید. این تکنی کالر که اولین موفقیت بزرگ کارگردانش وینسنت مینه لی بود و در آن علاوه بر جودی گارلند، تام دریک، مارگارت اوبراین، لوسیل برمر، مری استور، لیون ایمز و هری داونپورت به ایفای نقش پرداختند، محصول شرکت مترو و سرشار از حس نوستالژی برای مردم آمریکاست.

داستان فیلم در مورد خانواده ای است که در سالهای آغازین قرن بیستم در شهر سنت لوییس زندگی می کنند، شهری که در آستانه برگزاری فستیوالی باشکوه است.  رویدادهای فیلم مربوط به چهار فصل از زندگی این خانواده می باشد. جودی گارلند در نقش استر اسمیت یکی از دختران خانواده، عشقی کودکانه و معصومانه به پسر همسایه (تام دریک) دارد و گره فیلم زمانی شکل می گیرد که پدر خانواده به دلایل کاری تصمیم می گیرد  که به همراه خانواده به نیویورک مهاجرت کند....

عوامل زیادی در ماندگار شدن این موزیکال نقش آفرین بوده اند. فیلم از نظر بازیگری قوی است و از توانایی بازیگرانش حداکثر استفاده را کرده است. از استعداد جودی گارلند در آوازخوانی گرفته تا هنرنمایی بازیگر خردسال فیلم مارگارت اوبراین (که پس از جودی گارلند بالاترین دستمزد را دریافت کرد) و نیز رفتار طنزآلود هری داونپورت در نقش پدربزرگ خانواده.

ترانه های زیبای فیلم که به خوبی درون طرح اصلی داستان جا افتاده اند، نقش موثری در محبوبیت فیلم داشته اند. نغمه تراموا* ، مرا در سنت لوییس ملاقات کن**  و کریسمس خوبی داشته باش*** را می توان در ردیف به یادماندنی ترین ترانه های فیلم برشمرد.

یکی دیگر از عوامل موفقیت فیلم، شرایط زمانی ساخت آن می باشد. زمانی که هنوز آتش جنگ جهانی روشن بود، فیلمی سراسر شاد که بزرگترین مشکل شخصیت هایش مهاجرت به شهری دیگر یا نیافتن زوجی مناسب برای رقص بود، با استقبال مواجه شد. با توجه به عدم مهاجرت خانواده اسمیت به نیویورک و در نهایت ماندنشان در سنت لوییس، فیلم برای بیننده آمریکایی زمان جنگ جهانی بسیار امیدوار کننده بود و این پیام را به مخاطبانش می داد که هیچ چیز برای ملت آمریکا تغییر نخواهد کرد و همه چیز دوباره به خوبی گذشته خواهد بود.

این نکته که وقایع فیلم بر خلاف روال متداول در آن زمان، در یک زندگی عادی شهرستانی که در آن خانواده نقش محوری دارد می گذرد و مفهوم لذت بردن از زیبایی های ساده زندگی و جدا نشدن از ریشه ها که در دل فیلم نهفته است، نیز در محبوبیت فیلم موثر بوده است.

*The Trolley Song

**Meet Me in St. Louis

*** Have Yourself a Merry Little Christmas

با سلام خدمت عشّاق سینما... من تا به حال زیاد به این تاپیک سر نزده بودم و به نظرم افرادی هستند که بیشتر از من در این زمینه حرفی برای گفتن دارن،امّا حیف دیدم اسمی از این فیلم موزیکال و خاطره انگیز که در ایران هم خیلی مشهوره برده نشه:

سنگام(راج کاپور،1964)

بازیگران:راج کاپور،ویجا یانتیمالا،راجندرا کومار،ایفتخار،راج مهرا،نانا پالسیکار،لالیتا پاوار،آچالا ساچدف ...

داستان این فیلم مطرح سینمای هند که خود راج کاپور یکی از نقشهای اصلی آن را بازی میکند،در مورد یک چرخه ی عشقی جالب بین سه نفر است که از دوران بچّگی با هم دوست بوده اند!

رادا(ویجا یانتیمالا) دختر اشرافی سرهنگی بازنشسته عاشق دوست دوران بچگیش گوپال(راجندرا کومار)است که به تازگی از تحصیل در لندن برگشته!ابتدا خود گوپال کاملاً از این عشق بی خبر است.در این میان سوندار خل و چل و الکی خوش(راج کاپور) نیز به شدّت به رادا علاقه مند است و از رابطه او با گوپال هم  که وی را به عنوان بهترین رفیق خود از ته قلبش دوست میدارد،بی خبر است و جالب اینکه گوپال از علاقه سوندار باخبر است و سعی میکند خانواده رادا را برای ازدواج با او راضی کند که آنها موافقت نمیکنند زیرا خود گوپال تحصیلکرده را به سوندار بی سواد ترجیح میدهند!

رادا که به نظر می آید از سوندار متنفّر است(!)،به او جواب منفی داده و علّت آن را الّاف و بیکار بودن وی تلقی میکند که به همین علّت سوندار وارد ارتش نیروی هوایی شده تا به معشوقه اش ثابت کند با عرضه و جنم است.بعد از مدّتی خبر کشته شدن او در یک عملیات به گوش دوستان و نزدیکانش میرسد که خاطر همگی را از جمله گوپال و رادا به شدّت متأثّر کرده و پس از سوگواری برای او و فراموش شدن این قضیه به ندرت علاقه آن دو به هم شدّت گرفته و با یکدیگر نامزد میشوند و قرار میشود در آینده ای نزدیک نیز ازدواج کنند. که ناگهان بعد از مدّتی دوباره خبر زنده بودن سوندار میرسد!!همه خوشحال و پر هیجان از بازگشت او استقبال کرده امّا رادا و گوپال که از این اتّفاق کمی جا خورده اند مجبورند بر خلاف میلشان عمل کرده و به خواسته سوندار که خواستن رادا ست تن دهند و به ازدواج یکدیگر درآیند که باقی داستان تقریباً تلخ و غم انگیز است...!

موسیقی و آوازهای آن در طی خطّ داستانی غالباً شاد و مفرّح است که توسّط بازیگران نقشهای اصلی از جمله خود کاپور خوانده میشود و حاوی ابراز علاقه ها و عشق های افلاطونی آنها به یکدیگر است!

************

پی نوشت:به زودی سعی میکنم گزارش دوبله و دوبلورهای این فیلم رو هم جست و جو کرده و در اختیار عزیزان قرار دهم.

مانا باشید...

با سلام

باتشکراز  هری لایم عزیز

مری پاپینز Mary Poppins

کارگردان: رابرت استیونسون

تهیه‌کننده: کمپانی والت دیسنی

نویسنده: فیلمنامه بیل والش و دان دگردی

کتاب: پی. ال. ترورس

بازیگران: جولی اندروز - دیک ون دایک - کارن داتویس - میتو گاربر - دیوید تاملینسون - گلاینیس جانز

هرمیون بدلی

موسیقی: اروین کاستن

ترانه ها: ریچارد ام شرمن و رابرت بی شرمن

فیلم برداری: ادوارد کلمن

تدوین: کاتن واربرتون

توزیع کننده: والت دیزنی استودیوز موشن پیکچرز

تاریخ انتشار: 27 اوت 1964

مدت زمان: ۱۳۹ دقیقه

یک فیلم موزیکال محصول سال ۱۹۶۴ کمپانی والت دیسنی است. به کارگردانی رابرت استیونسون و تهیه کنندگی والت دیسنی و با شرکت جولی اندروز و دیک ون دایک.

مری پاپینز یکی از مشهورترین فیلم‌های کودکان تاریخ سینماست. نقش آفرینی جولی اندروز در نقش مری پاپینز در سال ۱۹۶۴ اسکار بهترین بازیگر زن نقش اصلی را برای وی به ارمغان آورد و همچنین با این ایفای نقش، وی به انتخاب مجله پرومیر جزو یکصد شخصیت برتر تاریخ سینما قرار گرفت.

داستان فیلم

آقای بنکس به دنبال پرستار جدیدی برای فرزندانش، جین و مایکل، می‌گردد و یک آگهی می‌نویسد که در آن مشخصات یک پرستار جدی قید شده است. جین و مایکل نیز آگهی پرستار رویایی خودشان را که باید فردی مهربان و دوستدار بازی با آنها باشد را می‌نویسند اما پدرشان آگهی آنها را پاره کرده و در شومینه می‌اندازد. تکه‌های کاغذ از فراز دودکش به پرواز درآمده و به دست مری پاپینز که در روی ابرها زندگی می‌کند می‌رسد. مری پاپینز به خانه آقای بنکس می‌رود و پرستاری بچه‌ها را می‌پذیرد. آقای بنکس به شدت درگیر کار است و دیگر وقتی برای فرزندانش ندارد. خانم بنکس هم برای احقاق حقوق زنان تلاش می‌کند. در این میان بچه‌ها با مری پاپینز و دودکش‌پاکن همه‌فن‌حریفی به‌نام برت، دوران خوش و پرماجرایی را می‌گذارنند، شعر می‌خوانند و به دنیای نقاشی‌ها سفر می‌کنند.

بازیگران:

جولی اندروز در نقش مری پاپینز

دیک ون دایک در نقش برت، لوله پاکنی همه فن‌حریف

دیوید تاملنسون در نقش آقای بنکس

گلاینیس جانز در نقش خانم بنکس

کارن داتویس در نقش جین بنکس، دختر خانوادهٔ بنکس

میتو گابر در نقش مایکل بنکس، پسر خانوادهٔ بنکس

*با سپاس از شما و توجهتان، پست از تالار اطلاعات سایر فیلمها به این تالار منتقل گردید.

     gigi                                                  

محصول 1958 امریکا   ،  کارگردان:وینسنت مینه لی

بازیگران: لسلی کارون - موریس شوالیه - لوئیس جردن

نویسنده:الن جی لرنر  براساس داستان کوتاهی از کولته

   هانری لاشایل (موریس شوالیه) مرد ثروتمند و جاافتاده ای که راوی داستان فیلم است از حال و هوای زندگی در پاریس سال 1900 می گوید .پاریسی که گویا بهشت برین است.فیلم چون اغلب موزیکال های عاشقانه ان سالها فضایی بینهایت روشن و مثبت و شاد دارد.

تنها گاستون (لوئیس جردن)برادر زاده ی شکم سیر هانری لاشایل است که در جهان خسته خود،همه چیز راتکراری و عبث میبیند و برای فرار از ان به خانه ی مادام الوارز پیر و چای بابونه و نوه ی بازیگوشش ژی ژی (لسلی کارون)

پناه میبرد.

مادام الوارز، زنی از طبقه ی پایین تر است و قصد دارد از نوه اش زنی محفلی بسازد و در این راه از خواهرش که خود در گذشته دستی بر اتش داشته خواسته که به ژی ژی فنون دلبری را بیاموزد.

ژی ژی که گویی کودنی شیرین است وبین او و گاستون علاقه ای خواهر و برادر وار وجود دارد، به مدد سیاست مادربزرگ و خاله،یک شبه، باتغییر لباس وارایش،به بانویی فریبا و دلربا مبدل میگرددو داد گاستون فراری از چنین زنان عشوه گر را در می اورد.چرا که او همان ژِی ژی شیطان و بازیگوش را میخواهد..

(گاستون به ژی ژی:با این یقه مثل زرافه گواتر دار شدی!)

این فیلم 9 جایزه اسکار را از ان خود کرده است.رکوردی که بعد از ان فقط با        بن هور ، تایتانیک ، و ارباب حلقه ها شکسته شد.  فیلم پانزده قطعه اهنگین دارد.موزیک های فردریک لوو بر ترانه های ان خود نمایی میکند.ترانه ی((خدا را شکر به خاطر دختران کوچک)) که موریس شوالیه شیرین زبان اجرا میکند و ترانه ی (( بسیار خسته کننده است!))، دوست داشتنی و شنیدنی از کار درامده.

سیسیل بیتن نیز با طراحی لباس های خارق العاده ،به جذابیت فیلم کمک نموده است.

از اشکالات فیلم تغییر ناگهانی ژی ژی از نظرظاهرکه نمی تواند با سن وسال وی هم خوانی منطقی داشته باشدوسرانجام عاشق شدن گاستون را میتوان برشمرد که بسیار مصنوعی و اجباری به نظر میرسد!

پوستر فیلم که جایزه اسکار نیز برده است. از ساده ترین پوستر فیلمهایی است که تا کنون طراحی شده.

میگویندپس از درخشش این فیلم در اسکار تامدتها اپراتور کمپانیMGM این گونه پاسخ تلفن ها را می داده است: سلام ، این جا کمپانی M-GIGI-M

شبی در اپرا(A NIGHT AT THE OPERA)

بله!! شبی در اپرا یکی از بهترین های برادران مارکس دوست داشتنی یک کمدی موزیکال کلاسیک ماندگار...

شبی در اپرا محصول سال 1935 اولین همکاری مترو گلدن مایر و برادران مارکس و همچنین نخستین فیلم مارکس ها بدون زیپو مارکس است.کیتی کارلیسل و آلن جونز هم از دیگر بازیگران این فیلم هستند.سم وود نیز این فیلم را کارگردانی کرده است.

شبی در اپرا پر است از لحظه های کمیک،اواز های اپرایی،ساز و موسیقی،و طبق سبک و سیاق سه برادر(بذله گویی و طنز زبانی گروچو و چیکو،شلوغ کاری و اداهای هارپو)البته این نکته قابل ذکر است که تعدادی از شوخی های بدنی(فیزیکی)این فیلم از راحت صحبت کن(1932 _باستر کیتون)ایده گرفته شده. شبی در اپرا در دو لیست انجمن فیلم امریکا:100 سال...100فیلم(2007) و 100سال...100کمدی(2000) به ترتیب در رتبه های85 و12 قرار گرفته است.

 خلاصه داستان این فیلم از این قرار است که: و برادران مارکس به رزا (کیتی کارلیسل) و ریکاردو (الن جونز)(دو خواننده خوش قلب و دوست داشتنی اپرا) کمک میکنند که در دنیای اپرا و عشقشان موفق شوند که در این میان درگیر ماجراهای عجیب و بانمکی میشوند.وهمچنین باید از شر دشمنانشان: لاسپاری (خواننده ای مغرور که بدنبال  شهرت و رزا است)و گاتلیب خلاص شوند.

شبی در اپرا نقطه ای عطفی در کارنامه ی برادران مارکس میباشد انها با این کمدی_موزیکال تا حدی از کارهای قبلی خود برای پارامونت فاصله گرفتند که زیاد متکی به داستانی سفت محکم نبود و جوک ها و مزاح های پراکنده داشت.اما شبی در اپرا کمدی حساب شده ای بود.ایروینگ تالبرگ تهیه کننده، اصرار بر چارچوب داستانی قوی داشت و اعتقاد داشت کاراکتر برادران مارکس باید بیشتر سمپاتیک شود.

شبی در اپرا پر است از دیالوگ و صحنه های بامزه که شاید در هیچ فیلم دیگری نمونه اش را پیدا نکنید و بعد از تماشایش احساس شادی و نشاط  فوق العاده ای میکنید سکانس های موزیکالش هم به هیچ وجه خسته کننده نیست و به طور خلاصه یک کمدی موزیکال کلاسیک تمام عیاره...

                                                                        سلطان و من

                                                  پوستر تبلیغاتی اولین اجرای صحنه ای سلطان و من

تئاتر موزیکال سلطان و من پنجمین ساخته ریچارد راجرز و اسکار همراشتاین به حساب می‌ آید. این کار براساس رمانی به نام آنا و سلطان سیام نوشتۀ مارگارت لاندون (سال 1944) مربوط به خاطرات آنا لنوون تنظیم شده است. آنا لنوون به عنوان مربی فرزندان حاکم سیام به نام مونگ کوت، در اوایل 1860 مشغول به کار شده بود. این کتاب به تجربیات و سرگذشت این زن می پردازد که  به عنوان یک معلم مدرسه، برای مدرن سازی کشور سیام، از انگلستان عازم این کشور شده بود. رابطۀ سلطان و آنا که همواره با کشمکش و درگیری و تضادهای گوناگون همراه است و در انتها به عشق و علاقه ای متقابل (که البته سرانجامی نیز ندارد) ختم می شود.

                        مونگ کوت سلطان سیام و ولیعهدش پرنس چالالونگ کورن در سال 1861 با یونیفرم نیروی دریایی

در 1950، فانی هالتزمن که برای بانو گرترود لارنس(یکی از بازیگران تئاتر زن برادوی ) کار می کرد، متوجه شد که کتاب آنا و سلطان می تواند سوژه ای مناسب برای ایجاد یک اثر ارزشمند شود، به راجرز و همراشتاین پیشنهاد کار بر روی کتاب داد که با بی میلی این دو نفر مواجه شد. اما در نهایت پذیرفتند که نمایشنامه ای موزیکال برمبنای کتاب بنویسند. ابتدا رکس هریسون به عنوان نقش سلطان انتخاب شد که پیش از این در فیلمی براساس همین کتاب- که در سال 1946 ساخته شده بود -نقش سلطان را ایفا کرده بود اما به دلیل در دسترس نبودن او، بازیگر روسی - آمریکایی آن زمان هالیوود، یعنی یول براینر برای این نقش انتخاب شد.

نمایشنامۀ موزیکال اثر موفقی بود، جایزۀ تونی را برای بهترین موزیکال کسب کرد و خانم گرترود لارنس نیز بهترین بازیگر زن شد و بهترین بازیگر مرد هم به براینر رسید. خانم لارنس یک سال و نیم بعد از شکل گیری گروه درگذشت و به همین دلیل نقش آنا در خلال سه سال اجرا در برادوی (1246 اجرا)، مرتبا توسط بازیگران زن مختلفی بازی شد. سرانجام در سال 1956 فیلمی سینمایی از این تئاتر  ساخته شد. از آن زمان تا سال 2000، سلطان و من بارها توسط گروه های مختلفی در قالب نمایش اجرا شده است ، از جمله، براینر در سال1980 و یکبار دیگر قبل از مرگ در  1985 در برادوی برای این اثر به روی صحنه رفت.

سلطان و من   The King and I

کارگردان: والتر لانگ

فیلمنامه: ارنست لمن (بر اساس نمایش موزیکالی نوشته شده توسط اسکار همراشتاین و ریچارد راجرز)

فیلمبردار: لئون شامروی 

آهنگساز: آلفرد نیومن

بازیگران: یول براینر، دبورا کار، ریتا مورنو، مارتین بنسون

محصول 1956 آمریکا (کمپانی فاکس قرن بیستم) 133دقیقه 

فیلم با ورود خانم آنا -یک بیوه زن انگلیسی- به همراه پسر خردسالش با کشتی به سواحل سیام آغاز می شود. از دقایق نخست فیلم فضای موزیکال اثر شروع می شود. فرزند خانم معلم از دیدن سربازان نیمه برهنه سیام می ترسد و مادرش او را با شعر و سوت زدن آرام می کند. از ابتدا و با نوع برخورد خانم آنا با فرستادگان سلطان، شخصیتی مقتدر از او ترسیم می شود.

زن وارد دربار سلطان شده و در زمان ورودش داستان دوم در دل روایت اصلی شکل می گیرد. همزمان با ورود معلم، دختری را می بینیم که از برمه به عنوان هدیه برای سلطان آورده شده است. دخترک در راه از برمه تا سیام عاشق شخصی شده که قرار است او را به سلطان هدیه کند. این زوج عاشق می دانند که در برابر قدرت سلطان شانسی برای به هم رسیدن ندارند و فقط با نگاه با هم وداع می کنند و همزمان با ورود خانم معلم، این دختر جوان نیز به حرمسرای سلطان وارد می شود.

خانم معلم حاضر نیست در خود قصر ساکن شود، اغلب درگیری های نخست او و سلطان حول خانه جدید  و محل اقامت خانم آنا می گردد. سلطان مرتبا در حال گذاشتن شرطی جدید برای خانم آنا است تا هدیۀ نهایی اش به معلم، یک خانه شود. فرزندان متعدد سلطان و زنان بسیار او موجب شگفت زدگی معلم می شوند. فرزندان سلطان باهوش و مهربان هستند و تصویر ارئه شده از ولیعهد شخصی باشعور و فهمیده است. فرزندانی که کاملا مستعد برای پذیرش فرهنگ جدید و ورود به دنیای متمدن خارج هستند(ویژگی هایی متفاوت با پدرشان). بچه ها ابتدا هیچ ذهنیتی در خصوص کشورهای دیگر و حتی ابعاد کشورشان در مقایسه با کل جهان ندارند. نقشه ای که بر دیوار کلاس درس قرار گرفته  فقط یک کشور عظیم به نام سیام را دارد و یک مستعمرۀ بسیار کوچک به نام برمه. خانم آنا در قدم اول نقشه جهان را نشان می دهد و با نشان دادن نقطه ای به نام سیام در دل این جهان بزرگ سعی می کند غرور کودکان را شکسته و دنیای واقعی و واقعیت را به آنها نشان دهد.

از همین صحنه‌ها بخش‌های موزیکال فیلم آغاز می شود و بچه ها و معلم دسته جمعی می خوانند و می رقصند.  سلطان هم می داند که علیرغم مخالفت‌هایش حق با خانم آنا و سخنان منطقی اوست.

در کنار داستان اصلی و رابطه معلم با سلطان و فرزندانش داستان دوم،-دختر عاشق پیشه- نیز روایت می شود که با کمک خانم آنا با معشوقش ملاقات می کند. 

در همین میان یک تیم از انگلستان برای بازدید از سیام عازم این کشور می شوند. سلطان در نهایت غرور با ترفندهایی خانم آنا را وادار می کند تا در آماده سازی دربار در کمتر از یک هفته کمک کند و همه چیز از آداب نشستن و برخاستن تا لباس و نحوۀ سرو غذا مطابق مد روز تغییر داده شود. لباس بانوان درباری از لباس سنتی به شکل زنان انگلیسی عوض می شود و بهترین شرایط برای برگزاری مهمانی ایجاد می شود، چرا که سلطان مایل نیست کشورش بدوی و غیر متمدن معرفی شود. 

در دل این مهمانی باشکوه، با توجه به آموزش های معلم و آشنا کردن زنان دربار از جمله دختر جوان با ادبیات غرب، نمایشنامه ای ترکیبی اجرا می شود(برداشتی از کلبه عمو تومو به سبک نمایش های آهنگین شرقی) .تم اصلی این تئاتر ظلم ستیزی و مبارزه با ارباب زورگوست، در اینجا به نوعی به شیوه حکومت سلطان و استبداد او مورد انتقاد قرار می گیرد). سلطان با سعۀ صدر تا انتهای نمایش می نشیند. پس از مهمانی مشخص می شود دختر جوان با معشوقش از قصر فرار کرده اند.

سلطان و خانم آنا که از کل مراسم راضی اند، به نوعی همدلی  می رسند و رابطه و نگاهی احترام آمیز به هم پیدا می کنند و شادمانه با هم می رقصند، البته همه چیز در حد متعارف است و قرار نیست این رابطه به جایی ختم شود. 

دختر جوان دستگیر شده و به قصر بازگردانده می شود. سلطان قصد دارد اورا شلاق بزند که با دخالت خانم آنا صرفنظر می کند اما باعث شکسته شدن غرور سلطان و تردید او در شیوه مدیریت و برخوردش با دیگران می شود، بعد از این اتفاق سلطان دچار آشفتگی روحی می شود). خانم آنا نیز مایوس از سلطان و روشهایش در حال ترک قصر است. بانوی اول دربار از او می خواهد فقط یکبار دیگر به ملاقات سلطان برود. در این دیدار آخر، همۀ فرزندان سلطان به دور معلم حلقه می زنند و از او خواهش می کنند نرود. سلطان هم می گوید که در حال مرگ است و از این به بعد ولیعهد جوان حاکم خواهد بود. در سکانس نهایی فیلم در حالیکه ولیعهد در حال تمرین حکومت با شیوه ای جدید است، حکومتی که تعظیم و تبعیض و نوع حکومت مداری گذشته را نمی پذیرد، سلطان نفس آخر را کشیده و جان می سپارد. خانم آنا که کنار بستر سلطان حضور دارد شروع به گریه کردن می کند...

ساختار موریکال فیلم در جذب مخاطب و خسته نکردن او نقش مهمی دارد(با توجه به زمان طولانی فیلم). شخصیت سلطان و بازی خیره کنندۀ براینر(که او را برنده اسکار نقش اول مرد کرد) از این فرد چهره ای مقبول به نمایش می گذارد. سلطان مردی مقتدر است که قلب معصوم یک کودک را دارد. خانم آنا(با بازی دبورا کار) نیز شخصیتی قدرتمند است ولی او نیز مهربانانه سلطان و فرزندانش و کشور سیام را دوست دارد. از ابتدا تناقضی بین شخصیت مقتدر و خودرای سلطان و خانم آنا -که با اقتدار  و منطق جلوی برخی خواسته های سلطان می ایستد-  به وجود می آید، کنش دراماتیک اصلی فیلم کشمکش‌ ها بین سلطان و خانم آنا و تضاد در باورها و روش‌ هایشان است.

در این فیلم مارنی نیکسون به جای دبورا کار آواز خوانده است.

فیلم در مراسم اسکار جوایز متعددی کسب کرد:

1 - اسکار بهترین بازیگر مرد نقش اول: یول براینر

2- بهترین دکوراسیون و طراحی صحنه : لیل ویلر، جان دکو ایر، والتر ام. اسکات، پاول اس. فاکس  

3- طراحی لباس:  ایرنه شریف

4- موسیقی و اجرای موزیکال:  آلفرد نیومن و کن داربی

5- ضبط صدا : کارل فالکنر (واحد ضبط صدای استودیوی فاکس قرن بیستم)

و چند مورد نامزدی برای:

- تهیه کننده: چارلز براکت

- بازیگر زن نقش اول: دبورا کار

- بهترین کارگردان: والتر لانگ

- بهترین فیلمبرداری: لئون شامروی

a song is born (نغمه ای متولد میشود)

کارگردان :هاوارد هاکس (1948)    تهیه کننده:ساموئل گلدوین

بازیگران: دنی کی ، ویرجیانا مایو

فیلمنامه:بیلی وایلدر و توماس مونرو

    پروفسور فریزبی(دنی کی) همراه هفت موسیقی دان دیگر در حال ساختن دائره المعارف موسیقی و تحقیق و پژوهش برای ان و ساختن البوم های کاملی از موسیقی در بنیادی به نام تاتن هستند.انها چندین سال است که وقت خود را صرف این کار کرده اندو کل هزینه ی پروژه را مرحوم تاتن تقبل نموده که اکنون دختر وی پیگیر امور است.

فیلم با مراجعه دختر نه چندان زیبا و دلربای تاتن به پرفسور فریزبی و اعلام اینکه از بودجه سنگین پروژه خسته شده و تمایلش به پایان بردن هر چه سریعتر ان اغاز میشود.اما فریز بی با تحت تاثیر قرار دادن احساسات زنانه وی از طریق موسیقی او را منصرف و حتی مشتاق مینماید.

فریز بی برای بررسی نوع خاصی جاز به خواننده کاباره ای به نام هانی سوانسون( ویرجینیا مایو) مراجعه میکند.هانی زیبا که معشوقه ی گانگستری تحت تعقیب است برای فرار از بازجویی پلیس به بنیاد تاتن رفته تا به بهانه همکاری انجا مخفی شود. وازاینجا به بعد ، هانی است و موزیسین هایی که به قول خودشان چندین سال است با هیچ زنی نبوده اند وبا موسیقی ازدواج کرده اندو....

یک موزیکال نچسب ، که تنها شیرینی ان بلاهت موسیقی دان های ان است.ساده و صادق و دوست داشتنی.انها اکثرا موسیقی دان واقعی هستند که در نقش خودشان بازی میکنند

نغمه ای متولد میشود باز سازی موزیکالی از فیلم اتشپاره، از همین کارگردان و تهیه کننده و با بازی گری کوپر و باربارا استنویک است.

این فیلم حاشیه هایی نیز همراه داشته. جدایی دنی کی از سیلویا فاین به خاطر هنرپیشه دیگری به نام اوا اردن. سیلویا اهنگساز مخصوص کی هم بوده و چون کی اهنگ شخص دیگری را قبول نداشته ، در این فیلم هیچ ترانه ای را اجرا نمی کند!!!

هاکس هم به این فیلم علاقه ای نداشته و فقط برای پرداختن بدهی اش کار روی ان را می پذیرد. او نظرش را درباره ی فیلم چنین مطرح کرده:دنی داشت از همسرش جدا میشد و به بهانه رفتن نزد مشاور کار را متوقف میکرد!او در این فیلم همانقدر سرگرم کننده است که یک چوب زیر بغل!

خیابان چهل و دوم  42^nd street

کارگردان: لوید بیکون

فیلمنامه: رایان جیمز، جیمز سیمور براساس رمانی نوشته برادفورد روپز

فیلمبردار: سال پولیتو

طراح رقص: بازبی برکلی

بازیگران: وارنر باکستر، بی بی دانیلز، جرج برنت، روبی کیلر، دیک پوئل

محصول 1933 آمریکا کمپانی برادران وارنر. سیاه و سفید. 89دقیقه

جولیان مارش(وارنر باکستر) کارگردانیست که یک دوارن پرافتخار  را در گذشته سپری کرده و همیشه بازیگران مرد و زنی موفقی را به جامعۀ هنری معرفی کرده است. او تلاش می کند تا از دل اجرای نمایش  "بانوی زیبا" افتخار دیگری کسب کند. آبنر دیلون (گای کیبی) سرمایه گزاری ثروتمند است که قول داده حمایت مالی این اجرا را بر عهده داشته باشد. دوروتی بروک (بی بی دانیلز) هنرپیشه اصلی نمایش "بانوی زیبا" است که دیلون نسبت به او وسواس و علاقه خاصی دارد. پت دنینگز (جورج برنت) هنرپیشه ای کمتر مقبول و ناموفق است که با دوروتی ارتباط دارد. پگی ساویر (رابی کیلر) نقش هنرپیشه ای تازه وارد را بر عهده دارد که با کمک دنینگز بر ترس و استرس خود از اجرای آواز دسته جمعی غلبه می کند. بیلی الولر(دیک پاول) یکی از هنرپیشگان اصلی داستان "بانوی زیبا" است که بسیاری از آوازهای این اثر را خودش می خواند.

در تمامی طول فیلم ترانه ای به نام بانوی زیبا(Pretty Lady) اجرا می شود. تم اصلی فیلم تلاش گروهی برای آماده سازی اجرای صحنه ای این اثر موریکال است. داستان فیلم، تمرینات گروه تا اولین شب اجرا، بر روی صحنه را در بر می گیرد.

ایدۀ نمایش در نمایش، در موزیکال های دیگری نظیر "مرا ببوس کیت" و یا "دستۀ ارکستر" و یا " پاسیفیک جنوبی" نیز بکار گرفته شده است اما بازیگران اصلی این فیلم بر خلاف فیلم های ذکر شده، در صحنه های نمایش "بانوی زیبا" می خوانند و خوانندگی گروه محدود می شود به همان نمایش در نمایششان و نه سایر قسمت های فیلم. البته عدم تناسب ترانه های اجرا شده در نمایش "بانوی زیبا" با فضای کلی فیلم از نقاط ضعف فیلم به حساب می آید.

موفقیت فیلم خیابان چهل و دوم  در تثبیت و رونق دوباره ژانر موزیکال تاثیر مهمی داشت و موجب قدرت گرفتن مجدد کمپانی برداران وارنر (به عنوان تهیه کننده فیلم) شد. از دیگر دلایل محبوبیت و ماندگاری اثر، اجرای ترانه هایی نظیر "جوان و سالم" با اجرای پاول بود که سبب ایجاد امیدواری و مثبت اندیشی بیشتر در جامعۀ آنروز گار آمریکا شده بود، دورانی که به دلیل بحران اقتصادی افسردگی بین مردم شایع بود.

با وجود گذر زمان و ساخته شدن موزیکال ‌های موفق دیگر(که داستان، بازی و رقص های بهتری دارند)  خیابان چهل و دوم در قالب موزیکالی سیاه و سفید و بی بهره از جذابیت های رنگ ، با فضای شاد و تاثیرش در آن دوره تاریخی، همچنان جایگاه خود در میان آثار موزیکال کلاسیک ، به عنوان اثری برجسته، حفظ کرده است و حتی اجراهای صحنه ای آن در برادوی ادامه دارد.

بخش هایی از فیلم که در یاد می ماند سکانس های پایانی فیلم و اجرای نمایش است. طراحی رقص بازبی برکلی بعد از 80 سال از ساخت فیلم همچنان بدیع، جذاب و تماشایی است.

اوازدر باران     - singin in the rain -1952

کارگردان:جین کلی و استانلی دانن

بازیگران: جین کلی- دبی رینولدز- دانلد اکانر - جین هاگن - میلرد میشل

فیلنامه:ادولف گرین و بتی کامدن

از معروفترین ومحبوب ترین فیلمهای کلاسیک موزیکال 

    (( داستان لحظات بزرگی از تاریخ تصاویر متحرک ، وقتی که پرده ی سینما اموخت که حرف بزند و این صحبت با اواز خواندن اغاز شد.))

دن لاک وود(جین کلی) ولینا لامونت(جین هاگن) دو ستاره سینما در دوران گذر فیلمها ازصامت به ناطق هستند.و البته در سال 1927  مابه ازای واقعی داشتند. 

 در این فیلم لینا بسیار بد صدا است و با ناطق شدن فیلمها محبوبیت وی به خطر می افتدو کم کم جای خود را به کتی سلدون ( دبی رینولدز) ، دختر بازیگر گمنام و خوش صدایی که محبوب واقعی دن لاک وود  هست میدهد....

  مشهور ترین  اواز فیلم، همان singin in the rain است که جین کلی با یک چتر زیر باران می خواند.او در حین فیلمبرداری این صحنه بارانی  و خیس بیمار شده، تمام مدت ضبط صحنه ها تب داشته است.

 اگر چه  اواز در باران دبی رینولدز را معروف کرد اما هنگام ساخت این فیلم به او بسیار سخت گذشته است.او گرفتار منتقد سر سختی چون جین کلی بوده. دبی نمیتوانسته خوب برقصد وهنگامی که ازدست سخت گیری های او پشت پیانو نشسته و گریه میکرده ، فرد استر   به کمکش شتافته و به او می اموخته که چگونه پا به پای جین کلی برقصد. دبی رینولدز بعدها مطرح کرد که سخت ترین لحظات زندگی اش  تولد فرزندانش و ساخت اواز در باران ، بوده اند.او در سال 2002 در برنامه ای تلویزیونی گفت : بعد از 14 ساعت خواندن و رقصیدن برای اواز 

" good morning " در  این فیلم،وقتی کفشهای ابی ام را دراوردم انگشتان پایم خون الود بود.

 اواز در باران موزیکال در موزیکالی، سرزنده و شیرین است اما  برخی از 8 اواز موجود در این فیلم،طبق معمول ،خسته کننده است.

1-beautiful girl

2-you were meant for me

3-dreaming of you

4-you are my lucky star

5-fit as a fiddle

6-singin in the rain

7-make em laugh

8-good morning

اواز در باران ، توسط خواهران براکس در سال 1929 هم اجرا شده است

مهمانسرای تعطیلات Holiday inn 1942 موزیکالی زیبا از پارامونت است که درفهرست پنج فیلم برتر کریسمسی از دید منتقدین سایت مشهور rottentomatoesقرار دارد.فیلم توسط مارک ساندریچ تهیه و کارگردانی شده است.

جیم هاردی خواننده (بینگ کراسبی) و تد هانور رقصنده (فرد آستر) همراه لی لا دیکسون (ویرجینیا دیل)تیم سه نفره موفقی هستند اما جیم خسته از زندگی شهری تصمیم به ازدواج با لی لا و زندگی در مزرعه دارد.لی لا با وسوسه تد از همراهی جیم انصراف میدهد.جیم دلشکسته به تنهایی به کانتیکات میرود وچون کاردرمزرعه را دشوارمی یابد مزرعه را تبدیل به کلوپ شبانه ای میکند که فقط در تعطیلات مناسبتی باز است.لیندا میسون(مارجوری رینولدز) دختر گل فروشی است که اتفاقی به جیم ملحق میشود.سکانس امتحان صدا گرفتن جیم از لیندا واجرای دونفره ترانه white christmas (با صدای اصلی بینگ کراسبی و مارتا میرز)بسیار لطیف وتماشایی است.

جیم و لیندا به تدریج دلباخته هم میشوند کلوپ تعطیلات مشهور ومحبوب میشود .اما با خیانت لی لا به تد و ترک او،تد همراه مدیر برنامه اش به کانتیکات می آید و درصدد وسوسه لیندا به ترک کانتیکات و کشاندن او درقالب تیم رقص دونفره به هالیوود است و چالش آغاز میشود...

فیلم با طراحی رقص هنرمندانه توسط دنی دیر در هرمناسبت شویی دیدنی به نمایش میگذارد وبالاخص رقص فرد آستر (تد )در دو سکانس مستی او وهمرقصی اش با رینولدز(لیندا) و رقص انفرادی ترقه بسیار استادانه است.

همچنین دوازده آهنگ برای فیلم ساخته شده که شاخص آنها white christmas سروده ایروینگ برلین محبوبترین آهنگ کریسمسی کل دوران پرفروشترین آهنگ به ثبت رسیده در گینس است که دربین سه نامزدی اسکار برای فیلم ،اسکار بهترین ترانه اوریجینال فیلم را در سال 1943میرباید.

چندی پیش در مجله ای درباره موسیقی که به خواننده محبوبم فرهاد مهراد اختصاص داده شده بود مطلبی خوندم که جالب بود.نوشته شده بود در نسخه دوبله فیلم موزیکال بانوی زیبای من آهنگی با نام اگه یک جو شانس داشتیم رو فرهاد اجرا کرده است.

وقتی دوباره فیلم رو نگاه کردم از شنیدن این آهنگ خیلی لذت بردم و تعجب کردم از اینکه چطور نخستین بار که فیلم رو دیدم متوجه صدای فرهاد نشدم.از لینک زیر میتونید آهنگ رو دانلود کنید.البته شنیدن این آهنگ در حین تماشای فیلم لذت مضاعف دارد.

دانلود

"یک آمریکایی در پاریس"  لسلی کارون را به هالیوود آورد!

در سال 1952 در جریان بیست وچهارمین مراسم جوایز آکادمی، ارزنده ترین  جایزه که اسکار بهترین فیلم بود به موزیکال "یک آمریکایی در پاریس" رسید. بسیاری از اهالی سینما از این انتخاب شوکه شدند چراکه در فهرست نامزدها فیلمهای قدری چون "اتوبوسی به نام هوس" و "مکانی در آفتاب" به چشم میخوردند. "یک آمریکایی در پاریس" دومین فیلم رنگی تا آن زمان بود که برترین اسکار را می ربود، اولی فیلم "بر باد رفته" بود که دوازده سال پیش اسکار را از آن خود نموده بود. البته "یک آمریکایی در پاریس" بیشترین تعداد اسکار تا آن زمان را نیز دریافت نمود.

این فیلم، موزیکالِ کلاسیک دوست داشتنی ای است که همه مردم حتی اگر آن را ندیده باشند اسمش را شنیده اند. به دنبال کسب موفقیت و محبوبیت این موزیکال بود که MGM  سال بعد دومین فیلم موزیکال موفقش یعنی "آواز در باران"را بر پرده سینما به تصویر کشاند که به زودی تبدیل به امضا و شاه اثر موزیکالهای کمپانی گردید. در هردو موزیکال متوالی متروگلدوین میر، جین کلی نقش اصلی رابرعهده داشت. سوژه های آنها هم تاحدودی مشابه بود. جین کلی نماد کلاسیک هالیوود، قابلیتش را به عنوان هنرپیشه نقش اصلی مرد با همین دوفیلم تثبیت نمود.

در هردوی این فیلمها جین کلی باید درمقطعی رابطه اش را با زنان پولدار موبلوند قطع کند تا به عشق دختر جوان فقیر برسد. در سال 1993 فیلم "یک آمریکایی در پاریس" در آرشیو ملی فیلم آمریکا NFR به عنوان یک اثر فرهنگی و تاریخی و چشم نواز ثبت گردید.

ماجرای فیلم درباره جری مولیگان (جین کلی) سربازی آمریکایی است که درپایان جنگ جهانی دوم به شغل اصلیش که نقاشی است روی می آورد. او به پایتخت هنردوستان یعنی پاریس هجرت میکند تا بخت خود را بیازماید ولی تابلوهایش با اقبال چندانی مواجه نمی شوند و زندگی فقیرانه ای را می گذراند تا اینکه میلو رابرتس ( نینا فوچ) زن پولدار وحامی هنر به او وکارهایش علاقه مند شده و جری را زیر پروبال خویش می گیرد. جری حسی جز قدرشناسی به او ندارد و دراین گیرودار عاشق لیز (لسلی کارون) دختر جوان عطر فروشی می گردد بی آنکه بداند لیز نامزد هانری بورل (گتاری) یکی ازصمیمی ترین دوستانش می باشد. لیز در واقع بالرینی است که تحت حمایت نامزدش قرار است مدارج ترقی هنریش را طی کند و از اینرو خود را مدیون هانری متمکن دانسته و ابتدا روی خوشی به جری نشان نمیدهد اما با بروز حوادثی غیرمترقبه احساسش دگرگون میشود.

داستان فیلم گرچه تماما در پاریس روی می دهد اما فیلم عملا دراین شهر فیلمبرداری نشد و از مناظر بازسازی شده در استودیوهای هالیوودی استفاده گردید. فقط به منظور نزدیک کردن هرچه بیشتر فضای فیلم به پاریس واقعی عده ای از فرانسویهای مقیم کالیفرنیای جنوبی را برای ایفای نقشهای کوچک و سیاهی لشکر برگزیدند تا بیننده احساس قرابت بیشتری با پاریس رویایی نماید.

نقطه اوج فیلم ، باله هفده دقیقه ای "یک آمریکایی در پاریس" است که طراحی صحنه ها و لباسهای بازیگران در این سکانس رقصی، ملهم از نقاشی های مشهور امپرسیونیستی میباشد ونزدیک نیم میلیون دلار و یک ماه وقت، صرف فیلمبرداری آن گردید.

کارگردان فیلم وینسنت مینلی در جریان تولید فیلم درگیر طلاق از همسرش جودی گارلند هنرپیشه مشهور بود و دراواخر راه عملا کارگردانی را جین کلی واگذار نمود. با اینحال ابداعات او از بکارگیری دکورهای شکوهمند و رنگهای فوق زنده برای خلق صحنه های زیبا و بدیع گرفته تا تکنیک قوی کارگردانیش همه و همه باعث شد نامزد اسکار بهترین کارگردانی گردد.

درباره هنرپیشه های اصلی فیلم از همان ابتدا برای ایفای نقش جری مولیگان ، جین کلی بازیگر و رقصنده توانای آمریکایی برگزیده شده بود، اما نقش مقابل او را قرار بود سید چرایز هنرپیشه و رقصنده آمریکایی بازی کند که بارداری او پیش از شروع فیلمبرداری سبب شد مینلی ناگزیر او را از لیست بازیگران فیلمش خارج نماید و درحالیکه دربدر دنبال بازیگر بالرین دیگری میگشت تا جایگزین سید چرایز نماید، پروژه تولید را متوقف نمود. جین کلی برای تعطیلات کوتاه مدت به پاریس سفر کرد و آنجا بود که در یک نمایش باله بالرین فریبنده ای نظر او را بخود جلب نمود و احساس کرد این دخترک فرانسوی بهترین نفر برای بازی درنقش لیز پاریسی میباشد، لسلی کارون.

اصلا برای جین مهم نبود که لسلی آن زمان تنها 18 سال سن داشت و حدود بیست سال از او کوچکتر بود. مهارت و قابلیت حرفه ای لسلی و حرکات استادانه اش در باله، بعلاوه زیبایی معصومانه و شیرینی لهجه فرانسوی لسلی باعث شد ستاره اقبالش بدرخشد و همراه جین کلی از پاریس راهی هالیوود گردد. شاید به جرئت بتوان گفت بزرگترین دستاورد جانبی فیلم رونمایی از لسلی کارون زیبا و دوست داشتنی در برابر دیدگان مشتاق و کنجکاو تماشاگران و هالیوود بود.

گرچه لسلی کارون هم مانند دیگر اروپاییان جنگ زده، هنوز از سوء تغذیه ناشی از بلایای جنگ جهانی دوم رنج می برد و به این دلیل فیلمبرداری ناپیوسته انجام گرفت تا در مقاطعی کوتاه لسلی به وزن و فرم ایده آل برسد، اما بازیش در فیلم "یک آمریکایی در پاریس" آنچنان روان و چشمگیر بود که باعث شد کمپانی MGM قرارداد طولانی ای با این بالرین جوان فرانسوی امضا کند. لسلی یک شبه ستاره ای شد که با رقصندگان بزرگی چون جین کلی، فرد آستر، میخاییل باریشینیکوف و رودلف نوریف رقصید و مقابل کاری گرانت نقش آفرینی نمود. البته اکثر فیلم های او موزیکال بودند و لسلی با مهارت بی همتای خود در باله به جذابیت این فیلم ها می افزود. او دو نامزدی اسکار و کسب یک جایزه امی درکارنامه درخشان هنریش دارد.

لسلی کارون در سال 1955 با فرد آستر در فیلم بابا لنگ دراز در نقش جودی آبوت قهرمان فیلم ظاهرشد و در همان سال در فیلم "کفش شیشه ای" روایتی از داستان سیندرلا هنرنمایی کرد. از دیگر فیلم های ماندگار لسلی کارون "ژی ژی" در سال 1958 و در کنار لوئیس جردن بود. در اواخر دهه 60 با رکود سینمای کلاسیک در هالیوود لسلی به بازی در فیلمهای اروپایی روی آورد. اما خاطرات خوشی را از آمریکا و بازی در هالیوود با خود به اروپا برد.  او اخیرا در برنامه ای تلوزیونی بشوخی درباره نقشش "لیز" در فیلم "یک آمریکایی در پاریس" گفته است:

«چیزی که من دیدم یک دختر خجالتی بود که تلاش می کرد لبخند ساده لوحانه اش را که انگار بر صورتش حک شده بود بر لبانش مهار کند، در حالیکه نمی دانستم با وجود آن همه دندان چگونه قادرم این کار را بکنم؟!"...

اما جای نگرانی نیست. آمریکاییان و دنیا دندانهای این تیزپای فرانسوی پیشکشی را نشمردند بلکه آنچه دیدند اوج هنر، معصومیت وزیبایی دختری بود که " یک آمریکایی در پاریس" او را به هالیوود آورد.

منبع: مجله هنری ایران فیلم- مقاله از خانم لمپرت

یکی از موزیکال های زیبای سینما از نظر من همین فیلم "هفت عروس برای هفت برادر" ساخته استنلی دانن هست. فیلمی که در ایران هم دوبله شد.

آدام (هاوارد کیل) که بزرگترین برادر از جمع 7 نفره پسران کوهستان نشین هست برای خرید مایحتاج روزانه راهی دهکده میشه و در اونجا با میلی (جین پاول) آشنا و خیلی زود با اون ازدواج میکنه و..

راستش دلم نمیخواد فیلم رو تعریف کنم چون زیبایی اون از بین میره اما در خوبی این فیلم همین بس که در سال 1955 در 5 بخش بهترین فیلم، بهترین فیلم نامه اقتباسی، بهترین فیلمبرداری، بهترین تدوین و بهترین موسیقی نامزد دریافت اسکار بود که البته تنها در بخش موسیقی موفق به دریافت این جایزه معتبر شد.

" دختر بامزه funny girl "

فیلمی موزیکال،کمدی،درام به کارگردانی ویلیام وایلر بر اساس داستانی واقعی از زندگی کمدین معروف تئاتر برادوی،فنی برایس با نقش آفرینی زیبای باربارا استرایسند که توانست جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن در سال 1968 را با کاترین هپبورن شریک شده و آن را از آن خود کند.اتفاقی که پيش تر در آکادمي رخ نداده بود و تا کنون نيز تکرار نشده است.

این فیلم هم چنین کاندیدای اسکار:

بهترین موسیقی ، بهترین تدوین، بهترین صدا ، بهترین فیلمبرداری، بهترین بازیگر نقش مکمل زن و بهترین فیلم نیز شده است.

در سال 2006 نام فیلم " funny girl " توسط انجمن فیلم امریکا در ردیف شانزدهم فهرست بهترین فیلمهای موزیکال تاریخ قرار گرفت.

اولین دیالوگ این فیلم ، زمانی که  فنی برایس ( باربارا استرایسند) به قله های موفقیت دست یافته و وارد سالن تئاتر شخصی خود میشود،جلوی آینه قرار گرفته و به خودش میگوید " Hello, gorgeous" جزو 100 دیالوگ برتر در بنیاد فیلم امریکا ( صد سال ... صد نقل قول)  انتخاب شد.

هم چنین "Hello, gorgeous" اولین جمله ای بود که باربارا استرایسند پس از اینکه جایزه اسکار را در دستانش گرفت، بیان کرد.

فنی برایس کمدین معروف و یکی از بزرگترین ستارگان فلورانز زیگفیلد کارگردان و مدیر موفق تئاتر برادوی بود.

این فیلم زیبا تصویرگر اوایل زندگی سخت وی در محله ای فقیرنشین و تلاشش برای قرارداد بستن با گروه تئاترشهر و سپس ورود به گروه تئاتر بزرگ زیگفیلد،عاشق شدن،ازدواج و رسیدن به قله های موفقیت اوست.

فنی برایس  همیشه از سوی کارگردانان تئاتر به دلیل اندام لاغر و ضعیفش  و نداشتن چهره ای زیبا و جذاب مورد توجه قرار نمیگرفت اما علاقه فراوانش به تئاتر باعث شد تا دست از  تلاش برندارد تا اینکه به خاطر صدای خوب و حرکات بانمک و خنده دارش توسط  کارگردان بزرگ تئاتر، فلورانز زیگفیلد کشف، استخدام و یکی از بزرگترین ستارگان او شد.

فنی در اولین شب اجرای خود در تئاتر شهر نظم کل گروه را بهم ریخته و باعث خنده تماشاچیان شد و سپس  ترانه ی"I rather be blue over you" (با صدای باربارا استرایسند )اجرا کرد که بر خلاف انتظار، با تشویق فراوان حضار روبه رو شد و در همان شب با همسرآینده خود نیکی آرنستین (عمر شریف) نیز آشنا میشود.

مدتی بعد ازاو  برای پیوستن به گروه تئاتر زیگفیلد دعوت میشود. اولین اجرای او بعد از بستن قرارداد در  شب افتتاحیه  فلورانس زیگفیلد را بسیار متعجب و عصبانی کرد اما صدای خنده تماشاچیان که فضای سالن را پرکرده بود مانع از اعتراض زیگفیلد به او شد.

  او میبایست ترانه ای  با نام " I AM SO BEAUTIFUL" را اجرا کند که هیچ تناسبی با ظاهر و قیافه اش نداشت همین موضوع او را نگران کرد که مبادا در حین اجرای ترانه مردم به این تناقض خندیده و او را مسخره کنند.بنابراین بدون هماهنگی با کارگردان به شیوه ای دیگر عمل کرد و همین باعث موفقیت او شد.

امیدوارم تمامی دوستداران فیلمهای موزیکال از دیدن این فیلم زیبا لذت ببرند

اصولا به فیلمهای موزیکال علاقه چندانی ندارم و به نظرم بعضی از موزیک های میان فیلم واقعا حوصله آدم را سر میبرد. از بین تمام فیلمهای موزیکالی که دیدم تنها فیلم  اشکها و لبخندها ست  که اکثر آهنگهایش را چه به صورت دوبله و چه زبان اصلی دوست دارم.به نظر من مثلا فیلم بابا لنگ دراز و بانوی زیبای من اگر ژانر موزیکال نداشتند بسیار جذاب تر و محبوب تر می شدند.(البته شاید من هم روزی مثل جناب هانیبال به این ژانر علاقه مند شوم و از تماشای این فیلمها لذت بیشتری ببرم).

شب گذشته فیلم پر افتخار داستان وست ساید را برای دیدن انتخاب کردم.بهانه ام برای انتخاب این فیلم اول حضور ناتالی وود به عنوان هنرپیشه نقش اول زن و بعد رابرت وایز(کارگردان فیلمهایی چون کسی آن بالا مرا دوست دارد, میخواهم زنده بمانم و اشک ها و لبخندها )به عنوان کارگردان بود.

داستان وست ساید فیلمی درام, عاشقانه و موزیکال است که در سال 1961 به کارگردانی  رابرت وایز و جروم رابینز ساخته شده است.موضوع فیلم به نوعی از نمایش نامه مشهور رومئو و ژولیت شکسپیر الهام گرفته شده است.

داستان فیلم ماجرای اختلاف و درگیری بین دو گروه از جوانان خیابانگرد است.دسته ای از جوانان خیابانگرد آمریکایی که گروه جت ها به رهبری ریف را تشکیل داده اند در مقابل کوسه ها به رهبری برناردو که جوانان مهاجر پورتوریکوئی هستند قرار می گیرند.دعوا و نزاعِ ابتدای فیلم با هشدار ستوان شرانک تمام می شود.اما جت ها تصمیم می گیرند برای حفظ قلمروئی که سالها برایش جنگیده اند, نبردی به پا کنند تا گروه کوسه ها دیگر جرات نکنند به آن منطقه پا بگذارند.

ریف تصمیم می گیرد در این نبرد از بهترین دوستش , تونی( ریچارد بیمر ) که عضو سابق و یکی از پایه گذاران گروه جت بوده, کمک بگیرد. به همین خاطر به سراغ تونی می رود و او را به مراسم رقص دعوت می کند.تونی به شرکت در مراسم رقص و پیوستن مجدد به گروه بی علاقه است اما بالاخره با اصرار ریف,  قبول میکند به مراسم برود.

از طرف دیگر ماریا( ناتالی وود )خواهر کوچکتر برناردو(سر دسته گروه کوسه ها ) دختری احساساتی ست که برای شرکت در مراسم رقص بسیار هیجان زده است.اتفاقا در مراسم رقص ماریا و تونی دلباخته یکدیگر می شوند و این موضوع برادر ماریا یعنی برناردو را بسیار خشمگین می کند.

روز بعد در فروشگاه لباس آنیتا( معشوقه برناردو ) به طور تصادفی ماجرای نبرد را به ماریا می گوید و ماریا از تونی خواهش می کند که جلوی این دعوا را بگیرد.تونی خودش قصد ندارد در آن نبرد شرکت کند با این حال به ماریا قول میدهد که از ایجاد درگیری بین دو گروه جلوگیری کند و ... .

یکی از بهترین و تاثیرگذارترین سکانس های فیلم سکانسی ست که ماریا و تونی در فروشگاه لباس به کمک مانکن های بی جان مراسم ازدواج خیالی شان را جشن می گیرند و در خیال خود در کلیسا به عقد یکدیگر درمی آیند.

فیلم بعد از اکران با استقبال چشم گیر منتقدان و مردم رو به رو شد.همچنین در یازده رشته نامزد اسکار شد و درنهایت توانست 10 جایزه اسکار را از آن خود کند.اگر اشتباه نکنم تنها فیلم موزیکالی که تا کنون برنده 10 جایزه اسکار شده فیلم داستان وست ساید است که رکوردی برای رابرت وایز هم محسوب می شود.

وقتی ســه غول سینما، استنلی دانن کارگردان، فرد آستر و آدری هپبورن سـوپراستار در یک فیلم باشند معلوم است که موزیکالی ســــتودنی خواهد شد ...

وقتی صحنه آکنده از سمبل های مد ادیت هد طراح،و لباس های محشر هپبورن از ژیوانشی نابغه باشد معلوم است که موزیکالی تماشـایی خواهد شد...

وقتی موسیقی باشکوه فیلم از جرج و ایرا گرشوین و ترانه ها با صدای گرم آستر و هپبورن باشد معلوم است که موزیکالی شــــنیدنی خواهد شد...

وقتی لوکیشـن فیلم برداری زیباترین ترین مناظر طبیعی و آثار تاریخی پاریس رویایی باشـد معلوم است که موزیکالی دیدنی خواهد شد ...

.

funny face 1957

شرح فیلم: مردم از یکنواختی دنیای مد دلزده شده اند. مگی پرسکات (کی تامپسن) مدیر مجله مد کوالیتی طرحهایی را به اجرا می گذارد تا زنان را دوباره با مد آشتی دهد ولی این ترفندها هم گذرا و سطحی نگر هستند. او با مدل مشهور و عکاس خبره و تیمش راهی کتابفروشی کوچکی در گرینویچ ویلیج می شوند  و علیرغم مخالفت سرسختانه دختر کتابفروش جو استکتون (آدری هپبورن) مغازه را تبدیل به استودیوی عکسبرداری می کنند. اما باز هم مگی راضی نیست. او برای شوی مد خود در پاریس طالب دختری است که نهایت ظرافت و توان را دارا بوده و مدل منحصر بفرد مجله کوالیتی شود. دیک اوری (فرد آستر) عکاس خلاق مجله به او می گوید دختر موردنظر باید شخصیت و زیرکی و جسارت هم داشته باشد و متعاقب آن جو، دختر کتابفروش را پیشنهاد می کند.

اما جو یک دختر روشنفکر است که اعتقادی به مد ندارد و آن را احمقانه و تصنعی می داند. تنها آرزویش رفتن به سخنرانی پروفسور امیل فلوستر (میشل اوکلر) فیلسوف مقیم پاریس است و همین انگیزه سبب می شود علی رغم اعتقاداتش مدل مجله کوالیتی شده و با تیم راهی پاریس شوند.

جو ضمن تصویر برداری شیفته عکاس شوخ طبع مجله می گردد و حتی آرزوی ازدواج با او را در سر می پروراند و با صداقت به دیک می گوید دوستش دارد. دیک هم دلبسته جو می شود. تصاویر برداشته شده همه اوج هنر عکاسی و مدلیسم می شوند و جو در شب شوی لباس ستاره نمایش مد کوالیته می گردد.

برای معرفی او و تبلیغ مجله و لباسها قرار است مراسم ویژه ای با حضور بزرگان و اعیان پاریسی و خبرنگاران انجام شود ولی جو خبردار می شود پروفسور امیل قصد دارد در کافه ای که خاص روشنفکران پاریسی است سخنرانی داشته باشد پس برنامه را رها کرده و به کافه می رود و دیک به دنبال او راهی می شود. پروفسور مرد جوان نظربازی است که دیک به محض مشاهده نحوه نگاه و برخورد او به جو جمله جالبی می گوید: "او بیشتر یک مَرده تا یک فیلسوف!"

پایبندی جو به افکار مدرنش و ارادتش به پروفسور باعث می شود حرف دیک را باور نکند و قید همه چیز را می زند تا پای صحبت پروفسور بنشیند. دیک، جو را بزور از کافه به صحن نمایش می برد ولی شوی معارفه آنشب با بگومگوی پشت صحنه آنها تبدیل به یک فاجعه می شود. مراسم مجددا به شب بعد موکول می شود اما باز هم جوی سرکش به محفل روشنفکری در خانه امیل رفته است. دیک نا امید تصمیم به ترک فرانسه می گیرد. مراسم تجلیل کوالیتی درحال برهم پاشی است اما سر بزنگاه جو متوجه سوءنظر پروفسور شده و با امید دلجویی دیک شتابان به مراسم می رود. وقتی دیک را نمی یابد مگی او را تشویق می کند شو را اجرا کند و قول برگرداندن دیک را می دهد جو در آخرین نمایش لباس شب در نقش عروسی اندوهگین شاهکار می کند...اما اندوه او تمام شدنی است چون در نهایت این موزیکال زیبا با پایانی خوش لبخند را بر لبان و دلهای مخاطبان و او می نشاند.

سکانس موزیکال مورد علاقه من در این فیلم که علاوه بر اجرای زیبای ترانه اصلی فیلم و رقص آستر و هپبورن، نهایت ظرافت در نورپردازی و فیلمبرداری در آن بکار رفته است، در تاریکخانه مجله کوالیتی اتفاق می افتد! وقتی مگی که جو را به بهانه خرید چند جلد کتاب به کوالیتی کشانده قصد دارد او را بزور یک مدل کند و جو هراسان فرار کرده و وارد تاریکخانه می شود و البته در پایان سکانس متقاعد می شود که مدل کوالیتی شده تا بتواند به پاریس و زیارت پروفسور امیل نایل شود.

هرچند فیلم در زمان خودش با نقدهای مثبت  زیادی مواجه نشد، اما نامزد چهار اسکار بهترین سینماتوگرافی، طراحی صحنه و طراحی لباس و بهترین فیلمنامه گردید و به هر حال تماشاگران آن را دوست داشتند. البته شوخی دانن با مجامع روشنفکری فرانسه زیاد به مذاق فرانسوی های سوار بر "موج نو "خوش نیامد.

تقابل آدری جوان و آستر 57 ساله باورپذیر بود. فرد آستر در نقش دیک اوری عملا به شخصیت واقعی عکاس مشهور دنیای مد ریچارد آوِدُن نزدیک شده بود(آودن تیتراژ آغازین فیلم را طراحی نمود و از ابتدای ساخت فیلم مشاور پروژه نیز بود). آدری هپبورن که دربازی مقابل مردان مسن بخوبی تطابق پذیر است در پذیرش این نقش که شاید هر بازیگر جوانی چندان رغبت نکند یا در نظر تماشاچی ساده دل عشق پیر و جوان معقول نبوده و دیوانگی باشد،درنگ نکرد. صحبت دیوانگی شد دیالوگ جالب و مشهور فیلم را در این رابطه بعنوان حسن ختام مطلب تقدیم عزیزان می نمایم:

دیک : -  تو دیوونه ای ! نیستی؟

جو : - نه من دیوونه نیستم. من آزاردیده، نا امید و دیوونه هستم ! ...

------------------------------------------------------------------------------ 

عزیزان همونطور که ملاحظه می کنید این تاپیک زیبا توسط خانم دزیره بوجود آمده و با مطالب زیبای ایشان (و سایرین) ادامه یافته است. ضمن تشکر از دزیره ی کافه کلاسیک به دوستان تازه وارد پیشنهاد می کنم آن را از ابتدا مطالعه بفرمایند. سپاس

سلام به همه دوستان

اتفاقا من میخوام درباره فیلمهایی که ساخته نشده یا نخواهند شد بنویسم!!!!!!

شخصا زیاد از فیلم موزیکال خوشم نمیاد البته استثناهایی هم وجود داره مثل فیلم آوای موسیقی (اشکها و لبخندها) یا بانوی زیبای من، ویکتور ویکتوریا، Footloose و ...

یکی از تعاریفی که از فیلم موزیکال شده این است که: "... در فیلم دیالوگها در قالب ترانه و آواز ارائه میشوند..."

شاخه ای از فیلمهای موزیکال برمیگرده به بیوگرافی، یا موزیکال بیوگرافی مثل: RAY یا Walk the line

زیاد از مقدمه چینی خوشم نمیاد، بذار برم سر اصل مطلب...

امروز داشتم دنبال دارویی میگشتم... از این داروخانه به اون داروخانه... قسمتی از مسیر را پیاده میرفتم و قسمت دیگری را با ماشین...در مسیر مهستی گوش میدادم... پاپ قدیمی، دهه پنجاه...

(اشتباه نشه کلاسیک و پاپ غربی هم گوش میدم خیلی... خصوصا پاپ دهه 80 میلادی، ولی امروز نوبت مهستی بود. محض اطلاع)

به این فکر افتادم که حیف و میلیونها حیف که نمیشه از زندگی هنرمندانی که در بین ما نیستند مثل دلکش، ویگن، هایده، مهستی، مازیار و ... و حتی زنده ها مثل گوگوش، ستار، داریوش و حتی در حوضه سنتی مانند شجریان و ... فیلمی ساخته بشه.

حتی از ستارگان سابق مثل فردین...

البته فیلمی داریم (که من ندیدم) بنام نعمت نفتی (درباره زندگی آغاسی) به کارگردانی منوچهر نوذری (باز برمیگرده به سابق)

دلشدگان علی حاتمی شاید از دستشان در رفته. با یک گل بهار نیامد!

چون سالهایی از زندگی ما انکار میشه!!!!!!!!

خوب میدونیم اگر سناریوی محکمی نوشته بشه (که پتانسیلش خیلی وجود داره) با یک کارگردانی خوب، این گونه فیلمها پرفروشترین خواهند بود. شک نکنید. بجای فیلمهای سخیفی مانند مکس، چهار چنگولی یا آتیش بازی!!!

حتی هنوز هیچ فیلمی راجع به هنر دوبله هم نداریم!!! من یه سناریو نیمه کاره درباره دوبله دارم اما با چه امیدی ادامه بدم؟؟!!

چگونه فیلم زندگی چارلز ری مورد استقبال قرار گرفت؟

یا فیلم Walk the Line

ترجمه شده: سر به راه باش

که مربوط به زندگی جانی کش هست.

چی بگم والا

اما از هرچه بگذریم سخن تخیل خوش تر است!

اگر همین حالا قرار باشه فیلمی درباره زندگی هایده ساخته بشه... کدوم بازیگر نقش هایده را میتونه بازی کنه؟!

کی نقش ویگن؟

یه بار دیگه آنچه تایپ کردم را خواندم... میدونم خیلی بی حوصله نوشتم... اما اصل مطلب را گفتم...

ما خود گنجینه ای از فیلمهای موزیکال بیوگرافی داریم که نمیشه ساختش!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

تا متنی دیگر... بدرود

مردان و عروسک ها (1955)

مردان و عروسک ها ( یا خوش تیپ ها و دلبران ) تنها فیلم موزیکال مارلون براندو و یکی از چند فیلم موزیکال فرانک سیناترا از محصولات  ساموئل گلدوین و توزیع شده توسط MGM  . توسط جوزف ال منکه ویچ نوشته و ساخته شد .

ابتدا به این ترانه ی جالب که مضمون اصلی این فیلم هست توجه کنید :

When you see a guy reach for stars in the sky

وقتی یه مرد رو میبینی که دستش رو برای ستاره های آسمون دراز می کنه

You can bet that he's doing it for some doll

می تونی شرط ببندی که داره اینکارو واسه یه زن انجام میده

     When you spot a John waiting out in the rain

وقتی یه مرد رو می بینی که بیرون زیر بارون منتظره

Chances are he's insane as only a John can be for a Jane

نمی دونی دیوونه است یا اینکارو واسه یه زن انجام میده

When you meet a gent paying all kinds of rent

وقتی یه آقا رو میبینی که همه نوع اجاره ای رو پرداخت می کنه

For a flat that could flatten the Taj Mahal

برای یه آپارتمان که به بزرگی تاج محل می رسه

Call it sad, call it funny but it's better than even money

میگی ناراحت کننده است ، میگی خنده داره! ولی بهتر از اون پولیه که

That the guy's only doing it for some doll

مردها اونو واسه زن ها خرج می کنند

When you see a Joe saving half of his dough

هنگامی که شما می بینید که جو نصف خمیر خودش رو ذخیره می کنه

You can bet there'll be mink in it for some doll

می تونید شرط ببندید که در اون کار تمایل به زن ها وجود داره

بازیگران این فیلم زیبا:

مارلون براندو در نقش اسکای مترسون

فرانک سیناترا در نقش نیتان دیترویت

جین سیمونز در نقش سارا براون

ویوین بلین در نقش خانم آدلاید

در این فیلم ، قماربازی بنام نیتان دیترویت (فرانک سیناترا ) به دنبال سازماندهی یک بازی قماره اما بدون مجوز  پلیس. تمام مکان هایی که ناتان معمولا بازی های خود را ترتیب میده  ، اجازه ورود نداره  به علت فشار تهدید آمیز برانیگان ( افسر ارشد پلیس( .  اضافه کنید به مشکلات نیتان، نامزد او، خانم آدلاید (ویویان بلین ) ، یک خواننده کلوپ شبانه، که می خواد به انتظار 14 ساله خود برای ازدواج با نیتان پایان بده

و به همین خاطر می خواد نیتان رو به راه راست هدایت کنه ولی  سازماندهی قمارغیر قانونی تنها کاریه که نیتان در اون  خوبه.  و حالا نیتان درجدیدترین شرط بندی خودش احتیاج به 1000 دلار پول نقد داره و هرکار می کنه نمیتونه اون پول نقد رو تهیه کنه .

و اما نقش مارلون براندو در این فیلم ، یکی از آشناهای قدیمی نیتان هست به اسم اسکای مسترسون که به عقیده خودش همه ی دخترها به راحتی قابل دسترس هستند . حاضر میشه شرط نیتان برای دعوت سارا به یک شام اون هم در هاوانا در کوبا رو بپذیره چون به خودش اعتماد کامل داشته . و نیتان هم تصور میکنه که اسکای محاله بتونه سارا که یک مبلغ مذهبی علیه قمار و هر گناه دیگه ای هست رو به هاوانا ببره.

در واقع فقط افرادی به سارا مراجعت می کنند که قصد دارن توبه کنند و از گناهان خود برگردند پس اسکای (براندو) می بایست برای نزدیک شدن به سارا از همین دریچه وارد بشه یعنی فرد گناهکاری که قصد داره از گناهان خویش برگرده و به یک کمک نیاز داره.  طبعا برای راضی کردن چنین دختر دور از دسترسی اسکای می بایست یک معامله بزرگ رو صورت بده و چه معامله ای بهتر از پیشنهاد تحویل 12 عدد از گناهکاران شهر به سارا برای توبه در ازای قبول صرف شام از سوی سارا؟!

خب حالا اسکای ( مارلون ) می مونه و آوردن افراد قمارخونه نزد سارا ، این هم کار مشکلیه و باز هم کلید این کار با قمار و یا بهتره بگم کلید شانس حل میشه یعنی اسکای تو محل قمارخونه بره و شرط بنده که اگه تاس هایی که میندازه براش موفقیت آمیز باشه می بایست اونها اسکای رو تا پیش سارا همراهی کنند ولی چنانچه موفقیت آمیز نبود باید به هر کدوم نفری 1000 دلار پرداخت کنه ، عجب ریسکی!!!

به هر حال تماشای این فیلم دلچسب رو به دوستان طرفدار مارلون براندو توصیه می کنم ، به این دلیل که همونطور که تنها در یک فیلم وسترن ایفای نقش کرده ، تنها در یک موزیکال حضور داشته و دیدن مارلون در لحظات موزیکال این فیلم خالی از لطف نیست.

این تنها همکاری مارلون براندو و فرانک سیناترا در یک فیلم بود .

جمله ی مارلون براندو در وصف فرانک سیناترا: وقتی فرانک سیناترا بمیرد مطمئنم روحش خدا را بخاطر این که اینقدر او را بی نمک و بی مزه خلق کرده ، حسابی سرزنش می کند!!!

در فیلم مستند زندگی نامه براندو در پاسخ به این سوال که چرا باا وجود این همه توانایی در این فیلم سبک بازی کردید ، مارلون پاسخ داد: این بخشی از هنر یک بازیگره که بتونه نقش سبکی اجرا کنه و هم بتونه سرگرم کننده باشه و هم راوی داستان .

در اینجا می تونید بهترین فیلم های موزیکال تاریخ سینما به انتخاب موسسه AFI  رو ببینید.

بانوی زیبای من

محصول 1964

ایالات متحده آمریکا

با بازی هنر پیشه معروف آدری هپبورن

مدت زمان فیلم 168 دقیقه بوده

قبل ساخت این فیل از نمایشی 1956 برگزار شد و نقش الیزا دختر گل فروش را جولی اندروز ایفا کره بود

و بلا خره در سال 1964 بانوی زیبای من به کارگردانی جرج کیوکر و تهیه کنندگی کمپانی برادران وارنر در  بیست و نهم اکتبر سال 1964 بر روی پرده سینما ها رفت

اولین آهنگ فیلم lovely نام دارد که در نسخه ی دوبله شده ی فیلم اونو با صدای نازیلا زند کریمی می شنویم.

یه کی از نکته های جالب این فیلم اینه که تمام آهنگ ها به فارسی در نسخه دوبله ی  فیلم خوانده شده و خواننده معروف فرهاد در آهنگ اگه یه جو شانس داشتیم هنر نمایی کرده .

مدیر دوبلاژ این اثر بسیار عالی مرحوم استاد علی کسمایی ست                                    

داستان این فیلم درباره دختر گلفروشیست بنام الیزا دولیتل که در یک شب بارانی در حالی که گل هایش را می فروخت با پروفسر هنری هیگینز با بازی هریسون آشنا می شود و هیگینز  با دوستش پیکرینگ شرط می بندد که می تواند الیزا را پس از مدتی به یک بانو ی متشخص تبدیل کند .

به نام خدا

یکی از بهترین فیلم های موزیکالی که تو عمرم دیدم فیلم مشهدی عباده که بسیار زیبا ساخته شده بود

• نام اصلی             : O olmasin bu olsun  
• نام انگلیسی        :If not one,then this one
• نام فارسی           :اگه اون نشد این یکی میشه            
• نام شناخته شده   :مشهدی عباد

محصول سال 1956 آذربایجان

داستان فیلم :

داستان فیلم در مورد دختر و پسری جوان به نام های گلنار و سرور است که عاشق یکدیگرند ولی پدر گلنار به دلیل مشکلات مالی که دارد او را مجبور به ازدواج با یک پیر بازاری به نام مشهدی عباد میکند ولی گلنار و سرور زیر بار این ازدواج نمیرود و ...

(متن کپی شده از سایت ویکی پدیا با اندکی تغییر)

عکس هایی از فیلم

یکی از بهترین فیلم های عمرم هروقت که میدیدیم پخش میشه همه اهل خانواده دور هم جمع میشدیم تا باهم بخندیم و کیف کنیم یه فیلم نوستالژیک واقعی 

اگه در فیلم دقت کنید می بینید که عبارت های زیادی به فارسی نوشته شده است علت آن این است که اتفاقات این فیلم در سال 1910میلادی یعنی سال 1289 شمسی که آذربایجان هنوز کشوری مستقل نبود و از ایران جدانشده بودرخ داده است(در سال 1324 شمس آذزبایجان از ایران جدا و کشوری مستقل شد)

تکه از فیلم مشهدی عباد

(اگر دقت کنید میبینید که عبارت لیلی و مجنون بروی یکی از دیوار ها نوشته شده است)

http://s8.picofile.com/file/8273441018/O_OLMASIN_BU_OLSUN.mkv.html

سلام

از دوستان کسی فیلم آمادئوس رو دیده؟

Amadeus 1984

میتونه در موردش توضیح بده و آیا مثل فیلم دیوانه از قفس پرید قوی هست و ارزش دیدن رو دارد؟

آثاری که نام بردی جزو بهترینهای کارگردانش هست و اغلب طرفداران میلوش فورمن رو با این دو فیلم میشناسن

البته دیوانه از قفس پرید به دلایلی از جمله داستان تکان دهنده و بازی جک نیکلسون بیشتر مورد توجه قرار گرفت

درباره محتوا و نقدهای آمادئوس سایتهای سینمایی در این رابطه مطالب جامعی نوشتن، ضمنا گفته شده یکی از بهترین فیلمهای موزیکاله

مثلا اینجا بررسی فیلم آمادئوس

حالا کدومش قوی تر هست بستگی به نوع دیدگاه و سلیقه مخاطب داره و اینکه چه سبکی رو بیشتر میپسنده

دیوانه از قفس پرید/درام               آمادئوس/درام، زندگینامه، موزیکال، شبهه تاریخی

در هر صورت شما که به فیلمهای موزیکال علاقمندی پیشنهاد میکنم آمادئوس رو هم تماشا کنی و از دیدنش لذت ببری

بهتره نسخه Director's cut رو ببینی چون مدت زمانش بیشتر و در نتیجه کاملتره

دانلود آمادئوس 1984