(۱۳۹۰/۱۰/۵ عصر ۰۷:۳۴)زاپاتا نوشته شده: [ -> ]
در حسرت كم كاري يك صداي ماندگار
دوستان عزيز و فهيم كافه ، مدتهاست كه ديگر كمتر خبري از خسروخسروشاهي مي شنويم. مدير دوبلاژ بزرگ و توانمندي كه در سالهايي كه دوبله در سينماي ايران رايج بود در تيتراژ بسياري از فيلمها نامش را مي ديديم .در دوبلاژ آثار مطرح خارجي دهه هاي 60 و 70 نام او بعنوان مدير دوبلاژ وزانت خاصي به آن آثار مي داد . حداقل تصور قبل از ديدن فيلمهاي ايشان اين بود كه مي دانستيم در گزينش و دعوت از گويندگان خست به خرج نمي دهد. گويندگان فيلمهايش معمولا فراتر از سي نفر بود . اين عملكرد خسروشاهي در سالهاي كم كاري گويندگان موهبتي براي اهالي دوبله بود.اما سال 1390 اين استاد مسلم دوبلاژ بسيار كم كاراست.به جرات ميتوانم بگويم در سينماي پس از انقلاب صداي خسروشاهي يكي از عوامل گرايش جوانان به اين هنر بود .
استاد هرگز پس از 5 دهه تجربه و كوله باري از دوبله آثار كلاسيك سينماي دنيا سزاوار نبود كه توسط مسئولان دوبلاژ تلويزيون اين گونه بايكوت شود. فقط به جرم اين كه حاضر نبود هر ترجمه اي را به دست گيرد و با هر گوينده اي كار كند. ايشان مي داند گوينده اي كه كارت حضور و غياب كارمندي در جيب دارد هرگز براي اين هنر مناسب نيست.
خسرو خسروشاهي امروز تاوان عشقش را مي دهد. چه مي دانيم كه او در خلوت خود كداميك از ديالوگهايش را مرور مي كند.
گاهي وقت ها كه عزيزان كافه از مديردوبلاژان سفارشي !! تلويزيون انتقاد مي كنند بايستي حق را به آنان داد. وقتي كه اساتيد اين هنر بايد در كنج خانه هاي خود بنشينند بايد جومونگ گوها بشوند ستارگان اين هنر.
جالب است و بسيار عبرت آموز كه يكي از اين گويندگان مقلد تلويزيوني براي دوبله فيلمهاي بي خاصيت رزمي نقل مي كند كه در كلاس هاي كاراته شركت كرده است. شايد شنيده كه در زمستان 4 دهه قبل خسروشاهي براي ترجمه ديالوگهاي يك فيلم دربدر بدنبال استاد پرويزدوائي مي گشته و از ديگر مترجمان پرآوازه براي ديالوگ نويسي مدد مي جسته ، اين گونه خواسته ارادت خود را به دوبله ابراز كند. كسي مي داند واقعا در دوبله چه مي گذرد...
عزیز دل استاد خسرو خسروشاهی هرزگاهی کار قبول میکند
ایشان یک جمله معروف دارد که می فرماید
دوبله هر فیلمی که هیچ کس قبول نمی کرد میسپردند به من(قیلمهای خیلی مشکل مثل مالکوم ایکس رقصنده با گرگ ...
اما...یک خبر جدید
یک کتاب بنام"بزرگان سینمای جهان با صدای بزرگان دوبلاژ ایران چاپ شده که روی دست کتاب مستطاب استاد اکبر منانی را سفید کرده
غلط فاحش دارد در حد تیم ملی ...که چه عرض کنم . در حد المپیک
مثلا در صفحه 66 می خوانیم
گویندگان رابرت دنیرو منوچهر والی زاده روزی روزگاری در امریکا(جلیلوند صحیح)
چنگیز جلیلوند مافرشته نیستیم(بهرام زند صحیح است)
ارسال17
منوچهر اسماعیلی را همانطور که قبلا در کدام دوبلور بجای کدام بازیگر عرض کرده ام بجای دنیرو در فیلمهای
خوابگردها -پل سن لوییس ری-امتیاز دوبله دوم-مخمصه دوبله ویدیو و سلطان کمدی حرف زده در کتاب فقط نوشته سلطان کمدی و مخمصه را که با صدای اسماعیلی در ویدیو و تلوزیون پخش شده نوشته جلیلوند (مخمصه جلیلوند دوبله شد ولی هرگز پخش نشد )
از این اشتباهات المپیکی که بگذریم عکسهای خوبی دارد و یک سوتی بدفرم اینکه توی اسم صاحبان عکس ها هم اشتباه دارد
و اما جالب تر اینکه نویسنده این کتاب کیه بیاد خودش را معرفی کند به هر حال ما که بخیل نیستیم
آقا مبارک باشد